حافظ غزل شماره 304
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 304
دارایِ جهان نصرتِ دین خسروِ کامل
یَحییِ بنِ مُظَفَّر مَلِکِ عالمِ عادل
ای درگهِ اسلام پناهِ تو گشاده
بر رویِ زمین روزنهٔ جان و دَرِ دل
تعظیمِ تو بر جان و خِرَد واجب و لازم
اِنعام تو بر کون و مکان فایض و شامل
روزِ ازل از کِلکِ تو یک قطره سیاهی
بر رویِ مَه افتاد که شد حلِّ مسائل
خورشید چو آن خالِ سیَه دید، به دل گفت
ای کاج که من بودَمی آن هندویِ مقبل
شاها فلک از بزمِ تو در رقص و سَماع است
دستِ طَرَب از دامنِ این زمزمه مَگسِل
مِی نوش و جهان بخش که از زلفِ کمندت
شد گردنِ بدخواه گرفتار سَلاسِل
دورِ فلکی یکسَره بر مِنْهَجِ عدل است
خوش باش که ظالم نَبَرد راه به منزل
حافظ قلمِ شاه جهان مقسِمِ رزق است
از بهرِ معیشت مَکُن اندیشهٔ باطل
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 304 حافظ: دارای جهان نصرت دین خسرو کامل
غزل شماره 304 حافظ یکی از غزلهای مدحی حافظ است که در آن به توصیف و ستایش یک پادشاه عادل و دادگر میپردازد. این غزل به طور خاص به یحیی پسر مظفر، پادشاه دانا و دادگستر، اشاره دارد.
مضامین اصلی غزل:
- مدح پادشاه: حافظ در این غزل به ستایش و تمجید از پادشاهی عادل و دادگر میپردازد که به دین و مردم خود خدمت میکند.
- عدالت و دادگری: پادشاه در این غزل به عنوان نمادی از عدالت و دادگری توصیف میشود و حافظ از او به عنوان پناهگاه و امید مردم یاد میکند.
- دین و مذهب: پادشاه در این غزل به عنوان مدافع دین و مذهب معرفی میشود و حافظ از او به عنوان خادم دین یاد میکند.
- صلح و آرامش: در این غزل به توصیف شرایط آرام و امنی که در زمان حکومت پادشاه عادل حاکم است، پرداخته شده است.
تفسیر بیت به بیت:
بیت به بیت تفسیر این غزل به دلیل طولانی بودن و وجود برخی اصطلاحات کهنه ممکن است پیچیده باشد. اما به طور کلی، هر بیت به توصیف یک ویژگی مثبت پادشاه یا شرایط خوب کشور در زمان حکمرانی او میپردازد.
تفسیر کلی غزل:
حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و ادبی، به توصیف یک پادشاه آرمانی میپردازد که مورد ستایش و احترام مردم است. او پادشاه را به عنوان نمادی از عدالت، دادگری، دینداری و مدافع مردم معرفی میکند. این غزل نشان میدهد که شاعران در گذشته نیز از قدرت کلام خود برای ستایش حاکمان عادل و بیان مشکلات مردم استفاده میکردهاند.
نکات قابل توجه:
- این غزل به دلیل اینکه به یک پادشاه خاص اشاره دارد، از دیگر غزلهای حافظ متمایز است.
- در این غزل، از بسیاری از لغات و اصطلاحات ادبی و کهن استفاده شده است که درک کامل آن نیازمند آشنایی با ادبیات فارسی کلاسیک است.
- این غزل نشان میدهد که حافظ علاوه بر غزلهای عاشقانه، در زمینه مدحسرایی نیز تبحر داشته است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: