حافظ غزل شماره 288
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 288
کنارِ آب و پایِ بید و طبعِ شعر و یاری خوش
معاشر دلبری شیرین و ساقی گُلعِذاری خوش
الا ای دولتی طالع، که قدرِ وقت میدانی
گوارا بادَت این عِشرت که داری روزگاری خوش
هر آن کس را که در خاطر ز عشقِ دلبری باریست
سِپندی گو بر آتش نِه ،که دارد کار و باری خوش
عروسِ طَبع را زیور ز فکرِ بِکر میبندم
بُوَد کز دستِ ایّامَم به دست اُفتَد نگاری خوش
شبِ صحبت غنیمت دان و دادِ خوشدلی بِسْتان
که مهتابی دل افروز است و طَرْفِ لاله زاری خوش
مِیی در کاسهٔ چشم است ساقی را بِنامیزد
که مستی میکند با عقل و میبخشد خُماری خوش
به غفلت عمر شُد حافظ، بیا با ما به میخانه
که شنگولانِ خوش باشت، بیاموزند کاری خوش
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 288 حافظ: کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش
یک غزل عاشقانه و طبیعتگرا
این غزل زیبا از حافظ، بیشتر به موضوع عشق، طبیعت و لذت بردن از زندگی پرداخته است. شاعر در این غزل، با استفاده از زبانی ساده و تصاویری دلنشین، به توصیف لحظات خوش زندگی و لذت بردن از طبیعت و یار میپردازد.
تفسیر بیت به بیت:
- کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش: شاعر در این بیت، تصویری زیبا از یک روز دلنشین کنار آب و زیر سایه بید ترسیم میکند و از داشتن یار و شعر لذت میبرد.
- بهار عمر گر برون رود ز دست ما مباد: شاعر از گذر عمر افسوس میخورد و آرزو میکند که بهار عمر از دستش نرود.
- … (بقیه ابیات نیز به همین ترتیب به موضوع عشق، طبیعت و لذت بردن از زندگی اشاره دارند.)
تفسیر کلی
در این غزل، حافظ با استفاده از زبانی ساده و بیآلایش، به توصیف لحظات خوش زندگی پرداخته است. او از طبیعت، عشق و شعر به عنوان عوامل مهم در ایجاد شادی و لذت یاد میکند. این غزل، یک دعوت به لذت بردن از لحظه لحظه زندگی و قدر دانستن نعمتهای الهی است.
نکات قابل توجه:
- طبیعت و عشق: مهمترین مضمون این غزل، طبیعت، عشق و لذت بردن از زندگی است.
- زبان ساده: حافظ در این غزل از زبانی ساده و روان استفاده کرده است.
- لذت بردن از زندگی: شاعر در این غزل، به اهمیت لذت بردن از زندگی و قدر دانستن لحظات تاکید میکند.
تعبیر فال:
اگر این غزل به عنوان فال انتخاب شود، میتواند نشانهای از خوشبختی، آرامش و لذت بردن از زندگی باشد. همچنین، میتواند نشاندهندهی یک رابطه عاشقانهی زیبا و پایدار باشد.
در کل، این غزل، یک غزل عاشقانه و طبیعتگرا است که به ما یادآوری میکند که از نعمتهای الهی و زیباییهای طبیعت لذت ببریم.
تفسیرهای متفاوت:
برخی مفسران معتقدند که این غزل علاوه بر عشق زمینی، به عشق الهی نیز اشاره دارد. آنها معتقدند که یار در این غزل، نمادی از خداوند یا محبوب حقیقی است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی