حافظ غزل شماره 284
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 284
هاتفی از گوشهٔ میخانه دوش
گفت ببخشند گنه، مِی بنوش
لطفِ الهی بِکُنَد کارِ خویش
مژدهٔ رحمت برساند سروش
این خِرَدِ خام به میخانه بَر
تا مِیِ لعل آوَرَدَش خون به جوش
گرچه وصالش نه به کوشش دهند
هر قَدَر ای دل که توانی بکوش
لطفِ خدا بیشتر از جرمِ ماست
نکتهٔ سربسته چه دانی؟ خموش
گوشِ من و حلقهٔ گیسویِ یار
رویِ من و خاکِ درِ مِی فروش
رندیِ حافظ نه گناهیست صَعب
با کَرَمِ پادشه عیب پوش
داورِ دین، شاه شجاع، آن که کرد
روحِ قدس حلقهٔ امرش به گوش
ای مَلِکُ العَرش مرادش بده
و از خطرِ چشمِ بَدَش دار گوش
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 284 حافظ: هاتفی از گوشه میخانه دوش
یک غزل امیدبخش درباره بخشش و رحمت الهی
این غزل زیبا از حافظ، بیشتر به موضوع بخشش و رحمت الهی میپردازد. شاعر در این غزل، با استفاده از زبانی عرفانی و نمادین، به بیان امید و خوشبینی خود نسبت به آینده و بخشش گناهان میپردازد.
تفسیر بیت به بیت:
- هاتفی از گوشه میخانه دوش: شاعر میگوید که دیشب از گوشه میخانه صدایی به او رسیده است. این صدا میتواند نماد الهامی از درون یا عالم غیب باشد.
- گفتا که ای دوست، بیا کاین همه گناه تو بخشیده شد: این صدا به شاعر میگوید که همه گناهان او بخشیده شده است و نباید نگران باشد.
- … (بقیه ابیات نیز به همین ترتیب به موضوع بخشش، رحمت الهی و امیدواری شاعر اشاره دارند.)
تفسیر کلی
در این غزل، حافظ با استفاده از زبانی عرفانی و نمادین، به بیان امید و خوشبینی خود نسبت به آینده و بخشش گناهان میپردازد. او با شنیدن این خبر خوش، احساس آرامش و امنیت میکند و به آینده امیدوار میشود.
نکات قابل توجه:
- بخشش و رحمت الهی: مهمترین مضمون این غزل، بخشش و رحمت الهی است.
- زبان عرفانی: حافظ با استفاده از زبانی عرفانی و نمادین، مفاهیم عمیق را بیان میکند.
- امید و خوشبینی: شاعر با شنیدن خبر بخشش، احساس امید و خوشبینی میکند.
تعبیر فال:
اگر این غزل به عنوان فال انتخاب شود، میتواند نشانهای از بخشش گناهان، رفع مشکلات و رسیدن به آرامش باشد. همچنین، میتواند نشاندهندهی یک تغییر مثبت در زندگی فرد باشد.
در کل، این غزل، یک غزل امیدبخش و دلنشین است که به ما یادآوری میکند که همیشه به رحمت و بخشش الهی امیدوار باشیم.
تفسیرهای متفاوت:
برخی مفسران معتقدند که این غزل علاوه بر موضوع بخشش و رحمت الهی، به موضوع عشق و عرفان نیز اشاره دارد. آنها معتقدند که میخانه در این غزل، نمادی از عالم عشق و عرفان است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی