تفسیر غزل شماره 273 حافظ: اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش

یک دعوت به وفاداری و دوستی

این غزل حافظ، بیشتر از آنکه یک عاشقانه‌ی صرف باشد، به موضوع دوستی و وفاداری می‌پردازد. شاعر در این غزل، به دوست خود توصیه می‌کند که به پیمان و عهدی که بسته پایبند باشد و در دوستی صادق و وفادار باشد.

تفسیر بیت به بیت:

• اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش: شاعر به دوست خود می‌گوید اگر می‌خواهی رفیق واقعی باشی، باید به پیمان و عهدی که بسته‌ای پایبند باشی.
• حریف خانه و گرمابه و گلستان باش: شاعر می‌گوید که دوست واقعی، همدم در همه حال است، چه در خانه، چه در حمام و چه در باغ.
• شکنج زلف پریشان به دست باد مده: شاعر به دوست توصیه می‌کند که اسرار و رازهایش را به همه نگوید و مانند زلف پریشان به دست باد نسپرد.
• مگو که خاطر عشاق گو پریشان باش: شاعر می‌گوید که نیازی نیست به همه بگویی که دل عاشقان پریشان است، فقط خودت این را حس کن.
• به عهد و پیمان خود ثابت قدم باش ای دل: شاعر به دل خود توصیه می‌کند که در عهد و پیمانی که بسته ثابت قدم باشد.
• که روزگارست گردون چنین بی‌رحم و بیدادگر: شاعر می‌گوید که روزگار بسیار بی‌رحم و بی‌دادگر است.

تفسیر کلی

در این غزل، حافظ به موضوع دوستی و وفاداری می‌پردازد. او به دوست خود توصیه می‌کند که در دوستی صادق و وفادار باشد و به پیمان‌هایی که بسته پایبند باشد. همچنین، شاعر به بی‌رحمی روزگار اشاره می‌کند و به دوست خود توصیه می‌کند که در سختی‌ها ثابت قدم باشد.

نکات قابل توجه:

• دوستی و وفاداری: این غزل، به موضوع دوستی و وفاداری بین دوستان تاکید دارد.
• پیمان و عهد: پایبندی به پیمان و عهد از مفاهیم مهم این غزل است.
• بی‌رحمی روزگار: شاعر به بی‌رحمی روزگار اشاره می‌کند.

تعبیر فال:

اگر این غزل به عنوان فال انتخاب شود، می‌تواند نشانه‌ای از نیاز به وفاداری، پایبندی به قول و قرار و انتخاب دوستان واقعی باشد. همچنین، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی تغییرات ناگهانی و غیرمنتظره‌ای در زندگی باشد.