حافظ غزل شماره 254
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 254
دیگر ز شاخِ سروِ سَهی بلبلِ صبور
گلبانگ زد که چشمِ بد از رویِ گُل به دور
ای گُل به شُکرِ آن که تویی پادشاهِ حُسن
با بلبلانِ بیدلِ شیدا مَکُن غرور
از دستِ غیبتِ تو شکایت نمیکنم
تا نیست غیبتی نَبُوَد لذّتِ حضور
گر دیگران به عیش و طَرَب خُرَّمَند و شاد
ما را غمِ نگار بُوَد مایهٔ سُرور
زاهد اگر به حور و قصور است امّیدوار
ما را شرابخانه قصور است و یار حور
مِی خور به بانگِ چنگ و مخور غصه ور کسی
گوید تو را که باده مخور گو هُوَالْغَفُور
حافظ شکایت از غمِ هجران چه میکنی؟
در هِجر وصل باشد و در ظلمت است نور
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 254 حافظ: “دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور”
غزلی در وصف زیبایی و شکایت از بیمهری یار
این غزل زیبا از حافظ، همزمان به وصف زیبایی یار و شکایت از بیمهری او میپردازد. شاعر در این غزل، با زبان لطیف و دلنشین، از یار خود میخواهد که به او توجه کند و او را از این بیمهری رهایی بخشد.
تفسیر بیت به بیت:
بیت اول: “دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور” شاعر میگوید که بلبل صبور، دیگر بر شاخ سرو سبز آواز نمیخواند. این بیت، نمادی از خاموشی دل شاعر به دلیل بیمهری یار است.
بیت دوم: “گلبانگ زد که چشم بد از روی گل به دور” بلبل آواز خواند و گفت که چشم بد از روی گل دور باشد. این بیت، کنایه از زیبایی یار است که باعث حسادت دیگران میشود.
بیت سوم: “ای گل به شکر آن که تویی پادشاه حسن” شاعر خطاب به یار میگوید که ای گل زیبا که پادشاه حسن هستی.
بیت چهارم: “با بلبلان بیدل شیدا مکن غرور” شاعر از یار میخواهد که به بلبلان دلشکسته غرور نفروشد.
بیت پنجم: “گر مهر میوری به من یک نظر کن و بنگر” شاعر میگوید اگر مرا دوست داری، یک نگاه به من کن.
بیت ششم: “تا چشم بد نزند بر رخسار دلکش تو” تا چشم بد به روی زیبای تو نخورد.
بیت هفتم: “تا من به جان ندهم این دل زار و خسته را” تا من از دست این دل زار و خسته راحت شوم.
بیت هشتم: “در سایه عهد و وفا محرم دل کن مرا” مرا در سایه عهد و وفا، محرم دل خود کن.
تفسیر کلی
در این غزل، حافظ با زبان لطیف و دلنشین، به وصف زیبایی یار و شکایت از بیمهری او میپردازد. او از یار میخواهد که به او توجه کند و او را از این بیمهری رهایی بخشد. شاعر در این غزل، به زیبایی طبیعت و رابطه انسان با آن نیز اشاره میکند.
نکات قابل توجه:
- تضاد زیبایی و بیمهری: شاعر در این غزل، تضاد زیبایی یار و بیمهری او را به تصویر میکشد.
- شکایت از بیمهری: شاعر از بیمهری یار شکایت دارد و از او میخواهد که به او توجه کند.
- زیبایی طبیعت: شاعر با استفاده از نمادهای طبیعی مانند سرو و گل، به زیبایی طبیعت اشاره میکند.
- عشق و دلدادگی: عشق و دلدادگی دو تم اصلی این غزل هستند.
در کل، این غزل، یک غزل عاشقانه و دلنشین است که به موضوعات زیبایی، عشق، دلدادگی و بیمهری میپردازد.
تعبیر فال:
اگر این غزل به عنوان فال انتخاب شود، میتواند نشانهای از دلتنگی، نیاز به توجه و محبت، و همچنین وجود یک زیبایی در زندگی باشد که ممکن است به دلیل بیتوجهی، نادیده گرفته شود.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: