حافظ غزل شماره 146

حافظ غزل شماره 146

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

مطالب پیشنهادی

سایت داندانپزشکی شما، ویترین آنلاین مطبتان است.
بگذارید سایتتان به جای شما 24 ساعته تبلیغ کند.
با سایت داروخانه آنلاین اعتماد مشتریان را جلب کنید.
فروشگاه آنلاین اعتبار برند شما را افزایش می‌دهد.
خدمات بیمه را آنلاین به مشتریان ارائه کنید.
اپلیکیشن شرکتی، هویت حرفه‌ای شما را تقویت می‌کند.

حافظ غزل شماره 146

حافظ غزل شماره 146

صبا وقتِ سحر بویی ز زلفِ یار می‌آورد

دل شوریدهٔ ما را به بو، در کار می‌آورد

من آن شکلِ صنوبر را ز باغِ دیده بَرکَندَم

که هر گُل کز غمش بِشْکُفت مِحنت بار می‌آورد

فروغِ ماه می‌دیدم ز بامِ قصر او روشن

که رو از شرمِ آن خورشید در دیوار می‌آورد

ز بیمِ غارتِ عشقش دلِ پُرخون رها کردم

ولی می‌ریخت خون و رَه بِدان هنجار می‌آورد

به قولِ مطرب و ساقی، برون رفتم گَه و بی‌گَه

کز آن راهِ گرانْ قاصد، خبرْ دشوارْ می‌آورد

سراسر بخششِ جانان طریقِ لطف و احسان بود

اگر تسبیح می‌فرمود، اگر زُنّار می‌آورد

عَفَاالله چینِ ابرویَش اگر چه ناتوانم کرد

به عشوه هم پیامی بر سرِ بیمار می‌آورد

عجب می‌داشتم دیشب ز حافظ جام و پیمانه

ولی مَنعَش نمی‌کردم که صوفی وار می‌آورد

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 146 حافظ: صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

این غزل زیبا و پر احساس از حافظ، به موضوع عشق، جدایی و امیدواری می‌پردازد. شاعر با زبانی لطیف و نمادین، احساسات درونی خود را در مواجهه با معشوق بیان می‌کند.

تفسیر بیت به بیت:

  • بیت اول و دوم: صبحدم نسیم بهاری بوی موهای معشوق را می‌آورد و دل آشفته شاعر را به یاد او می‌اندازد.
  • بیت سوم و چهارم: شاعر تصویری از یک درخت صنوبر را در ذهن می‌آورد که هر گلی که از غم آن شکفته می‌شود، غم و اندوه می‌آورد. این بیت به تأثیر غم جدایی بر همه چیز اشاره دارد.
  • بیت پنجم و ششم: شاعر از دور، نور ماه را از قصر معشوق می‌بیند که انگار ماه از روی شرم از خورشید (یعنی معشوق) در دیوار پنهان می‌شود.
  • بیت هفتم و هشتم: به دلیل ترس از دست دادن معشوق، شاعر دل خونین خود را رها می‌کند، اما خون همچنان راه خود را به سوی معشوق پیدا می‌کند.
  • بیت نهم و دهم: شاعر به توصیه مطرب و ساقی، گاهی به میخانه می‌رود، اما هر بار خبرهای بدی از راه می‌رسد.
  • بیت یازدهم و دوازدهم: بخشش‌های معشوق، چه در قالب عبادت و چه در قالب هر چیز دیگری، همواره همراه با لطف و احسان است.
  • بیت سیزدهم و چهاردهم: شاعر از چین ابروی معشوق که او را ناتوان کرده است، عذرخواهی می‌کند، اما معشوق با ناز و عشوه پیامی به او می‌رساند.
  • بیت پانزدهم و شانزدهم: حافظ شب گذشته جام شراب را به دست گرفته بود، اما به دلیل طریقت صوفیانه، از آن منع نکرد.

تفسیر کلی:

در این غزل، شاعر به دنبال معشوق خود است و از جدایی رنج می‌برد. او از طبیعت و نمادهای آن برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند. بوی موهای معشوق، نور ماه، درخت صنوبر و گل‌ها همه نمادهایی از عشق و زیبایی هستند که در مقابل غم و اندوه جدایی قرار می‌گیرند. شاعر در عین حال به عرفان و طریقت صوفیانه نیز اشاره می‌کند و به دنبال تعادل بین عشق دنیوی و معنویت است.

مفاهیم کلیدی:

  • عشق و جدایی: عشق به معشوق و رنج جدایی از او
  • طبیعت و نمادها: استفاده از طبیعت برای بیان احساسات
  • عرفان و صوفیگری: اشاره به عرفان و طریقت صوفیانه
  • امیدواری: با وجود همه رنج‌ها، شاعر به آینده امیدوار است.

پیام اصلی غزل:

پیام اصلی این غزل، بیان عمق عشق و دلتنگی شاعر نسبت به معشوق است. او با وجود همه سختی‌ها، همچنان به عشق خود امیدوار است و به دنبال یافتن راهی برای رسیدن به معشوق است.

در کل، این غزل حافظ، یک اثر زیبا و پر احساس است که به خوبی توانسته است احساسات درونی شاعر را به تصویر بکشد.

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

مطالب پیشنهادی

مشارکت در ساخت ، قرارداد مستقیم با مالک
طراحی دکوراسیون، گروه معماران مجرب تهران
مدیریت پیمان، انجام پروژه‌های ساختمانی و معماری
فروشگاه آنلاین اعتبار برند شما را افزایش می‌دهد.
خدمات بیمه را آنلاین به مشتریان ارائه کنید.
اپلیکیشن شرکتی، هویت حرفه‌ای شما را تقویت می‌کند.