حافظ غزل شماره 142
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 142
دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر و تحلیل غزل حافظ: دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
این غزل حافظ، با زبانی نمادین و عرفانی، مفاهیم عمیقی را در مورد عشق، عرفان، جامعه و رفتار انسانها بیان میکند.
تفسیر بیت به بیت
- دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد: “دختر رز” نمادی از زیبایی و لطافت است. “توبه از مستوری” به معنای آشکار شدن این زیبایی است. این بیت میتواند به معنای این باشد که چیزی زیبا و ارزشمند از پنهانکاری بیرون آمده و خود را نشان داده است.
- شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد: “محتسب” نماد قانون و نظم است. این بیت میتواند به معنای این باشد که این زیبایی تازه آشکار شده، به نوعی رسمیت یافته و پذیرفته شده است.
- آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید: “پرده” نماد پنهانکاری و خجالت است. این بیت به معنای بیرون آمدن از خجالت و وارد شدن به جمع است.
- تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد: این بیت نشان میدهد که این تغییر باعث شده تا دیگران به این زیبایی توجه کنند و از دوری قبلی آن گلایه کنند.
- مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق: “مطرب عشق” نماد شاعر و عارف است. این بیت به معنای این است که شاعر به وجد آمده و جشن میگیرد.
- راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد: “راه مستانه” نمادی از عرفان و وصل به حق است. این بیت به معنای رسیدن به مقام عرفانی و رهایی از بند دنیا است.
- نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود: این بیت به انتقاد از زاهدان ریاکار میپردازد که ظاهری پاک دارند اما باطنشان آلوده است.
- آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد: این بیت نیز به انتقاد از زاهدان ریاکار ادامه میدهد و میگوید که آنها در باطن خود به گناه آلودهاند.
- غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت: این بیت به رسیدن به مقصود و وصال دلخواه اشاره دارد.
- مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد: این بیت نیز به نشاط و شادی پس از رسیدن به مقصود اشاره دارد.
- حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود: این بیت به حافظ توصیه میکند که تواضع خود را از دست ندهد، زیرا حسودان به دنبال بهانهای برای ایراد گرفتن هستند.
- عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد: این بیت به کسانی که به دنبال ثروت، مقام و قدرت هستند و از راه راست منحرف میشوند، اشاره دارد.
تفسیر کلی غزل
این غزل، با استفاده از نمادها و زبان عرفانی، به موضوعاتی مانند عشق، عرفان، زیبایی، ریاکاری، و اهمیت تواضع میپردازد. شاعر در این غزل، از ظهور زیبایی و حقیقت در جهان هستی و رسیدن به مقام عرفانی ابراز شادمانی میکند و به انتقاد از ریاکاران و حسودان میپردازد.
مفاهیم کلیدی در این غزل:
- زیبایی و حقیقت: ظهور زیبایی و حقیقت در جهان
- عرفان و وصل: رسیدن به مقام عرفانی و وصل به حق
- ریاکاری و نفاق: انتقاد از زاهدان ریاکار
- تواضع و فروتنی: اهمیت تواضع و پرهیز از غرور
در کل، این غزل حافظ، یک اثر زیبا و پر معنا است که خواننده را به تفکر و تعمق در مفاهیم عمیق عرفانی و انسانی دعوت میکند.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی