حافظ غزل شماره 127
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 127
روشنیِ طلعتِ تو ماه ندارد
پیشِ تو گُل، رونقِ گیاه ندارد
گوشهٔ ابرویِ توست منزلِ جانم
خوشتر از این گوشه، پادْشاه ندارد
تا چه کُنَد با رخِ تو دودِ دلِ من
آینه دانی که تابِ آه ندارد
شوخیِ نرگس نگر که پیشِ تو بشکفت
چشمْ دریده، ادب نگاه ندارد
دیدم و آن چشمِ دلْسیه که تو داری
جانبِ هیچ آشنا نگاه ندارد
رَطلِ گرانم ده ای مریدِ خرابات
شادیِ شیخی که خانقاه ندارد
خون خور و خامُش نشین که آن دلِ نازک
طاقتِ فریاد دادخواه ندارد
گو برو و آستین به خونِ جگر شوی
هر که در این آستانه راه ندارد
نی منِ تنها کشم تَطاولِ زلفت
کیست که او داغِ آن سیاه ندارد؟
حافظ اگر سجدهٔ تو کرد مکن عیب
کافرِ عشق ای صنم گناه ندارد
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 127 حافظ: روشنی طلعت تو ماه ندارد
غزل شماره 127 حافظ یکی از مشهورترین و پر از نکتههای عرفانی و عاشقانه این شاعر بزرگ است. این غزل به دلیل استفاده از نمادها و استعارههای فراوان، همواره مورد توجه مفسران و علاقهمندان به شعر حافظ بوده است.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول و دوم: روشنی چهره تو حتی با ماه نیز قابل مقایسه نیست و گلها در مقابل زیبایی تو رنگ میبازند.
- بیت سوم و چهارم: گوشه ابرویت جایگاه روح من است و هیچ جایی زیباتر و دلنشینتر از آن نیست.
- بیت پنجم و ششم: هر کسی که از جام جهان (یعنی دنیا) مست شود، از غم آزاد و سبکبار میشود.
تفسیر کلی غزل:
در این غزل، حافظ به توصیف زیبایی بینظیر معشوق پرداخته است. او با استفاده از تشبیهات زیبا و عبارات دلنشین، زیبایی معشوق را به تصویر کشیده است. این غزل، نشاندهندهی عشق عمیق و وابستگی شدید شاعر به معشوق است.
نکات کلیدی:
- عشق و زیبایی: مضمون اصلی این غزل، عشق و زیبایی معشوق است.
- تشبیهات زیبا: شاعر از تشبیهات بسیار زیبا و متنوعی برای توصیف معشوق استفاده میکند.
- عشق عمیق: شاعر عشق عمیقی به معشوق دارد.
- زبان لطیف: زبان شاعر در این غزل بسیار لطیف و دلنشین است.
در کل، غزل 127 حافظ، یک اثر عاشقانه و پر از احساسات است که خواننده را به دنیای عواطف و زیباییهای طبیعت میبرد.
نکات تکمیلی:
- این غزل، یکی از مشهورترین غزلهای حافظ در مورد عشق و زیبایی است و بارها مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفته است.
- شما میتوانید برای اطلاعات بیشتر به منابع مختلفی مراجعه کنید.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: