تفسیر غزل شماره 126 حافظ: جان بی جمال جانان میل جهان ندارد

تفسیر بیت به بیت:

• بیت اول و دوم: جانی که از جمال معشوق بی‌بهره باشد، میلی به دنیا ندارد. هر کسی که چنین جانی نداشته باشد، در حقیقت چیزی ندارد.
• بیت سوم و چهارم: من از هیچ کس نشانی از آن معشوق دلبر ندیدم. یا من خبر ندارم یا او خودش نمی‌خواهد که من او را پیدا کنم.
• بیت پنجم و ششم: هر قطره شبنم در این راه عشق، مانند صد دریا آتشین است. دریغ که این معما راه حل و توضیحی ندارد.
• بیت هفتم و هشتم: مقصد فراغت (یعنی آرامش و آسایش) را نمی‌توان از دست داد. ای ساروان (یعنی افکار پریشان)، آرام بگیرید زیرا این راه پایان ندارد.
• بیت نهم: چنگ (یعنی دل) من که خمیده از غم فراق است، مرا به عشق می‌خواند.

تفسیر کلی غزل:

در این غزل زیبا، حافظ به توصیف عشق سوزان خود به معشوق پرداخته است. او بیان می‌کند که بدون جمال معشوق، زندگی بی‌معنا است و تمام تلاش او برای رسیدن به معشوق است.

• عشق و فراق: مضمون اصلی غزل، عشق سوزان و فراق دردناک از معشوق است.
• عرفان: این غزل دارای لایه‌های عرفانی است و به جستجوی حقیقت و کمال اشاره می‌کند.
• عاشقانه: غزل سرشار از احساسات عاشقانه و توصیف زیبایی‌های معشوق است.
• غم و اندوه: شاعر از فراق معشوق رنج می‌برد و این رنج را در قالب شعر بیان می‌کند.

نکات کلیدی:

• عشق به عنوان هدف: عشق به معشوق، هدف اصلی زندگی شاعر است.
• فراق دردناک: فراق از معشوق، بزرگترین درد و رنج برای شاعر است.
• جستجوی حقیقت: عشق به معشوق، در واقع جستجویی برای رسیدن به حقیقت و کمال است.

تفسیرهای مختلف:

این غزل مانند بسیاری از غزل‌های حافظ، دارای لایه‌های معنایی متعدد است و هر خواننده‌ای با توجه به جهان بینی خود می‌تواند تفسیرهای متفاوتی از آن ارائه دهد. برخی مفسران بر جنبه عاشقانه این غزل تاکید دارند و برخی دیگر بر جنبه‌های عرفانی آن.

در کل:

غزل شماره 126 حافظ، یک اثر عاشقانه و عرفانی است که خواننده را به دنیای عواطف و جستجوی حقیقت می‌برد. این غزل، به عنوان یکی از شاهکارهای حافظ شناخته می‌شود و همواره مورد توجه علاقه‌مندان به شعر بوده است.