حافظ غزل شماره 385
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 385
یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان
وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان
دل آزرده ما را به نسیمی بنواز
یعنی آن جان ز تن رفته به تن بازرسان
ماه و خورشید به منزل چو به امر تو رسند
یار مه‌روی مرا نیز به من بازرسان
دیده‌ها در طلب لعل یَمانی خون شد
یا رب آن کوکب رخشان به یمن بازرسان
برو ای طایر میمون همایون آثار
پیش عنقا سخن زاغ و زغن بازرسان
سخن این است که ما بی تو نخواهیم حیات
بشنو ای پیک خبرگیر و سخن بازرسان
آن که بودی وطنش دیده حافظ یا رب
به مرادش ز غریبی به وطن بازرسان
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 385 حافظ: یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان
غزل 385 حافظ یکی از عاشقانه‌ترین و در عین حال عمیق‌ترین غزل‌های اوست که به موضوع عشق، جدایی و امید بازگشت معشوق می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی زیبا و پر احساس، از دوری معشوق رنج می‌برد و از خداوند می‌خواهد که او را به سوی خود بازگرداند.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان”؛ حافظ از خدا می‌خواهد که آن آهو (یعنی معشوق) را که به ختن رفته، به نزد او بازگرداند. ختن در اینجا نماد دوری و جدایی است.
- بیت دوم: “وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان”؛ حافظ از خدا می‌خواهد که آن سرو بلند قامت و زیبا را که به چمن رفته، به نزد او بازگرداند. سرو نیز نمادی از زیبایی و محبوب است.
- بیت سوم: “دل آزرده ما را به نسیمی بنواز”؛ حافظ از خدا می‌خواهد که با نسیمی دل آزرده او را آرام کند.
- بیت چهارم: “یعنی آن جان ز تن رفته به تن بازرسان”؛ حافظ می‌گوید که این یعنی آن جان که از تن من رفته، به تنم بازگردد.
تفسیر کلی:
حافظ در این غزل، با زبانی ساده و در عین حال عمیق، از درد فراق و دوری از معشوق سخن می‌گوید. او از خداوند می‌خواهد که معشوقش را به او بازگرداند و دل آزرده او را آرام کند. تصویر آهو و سرو، نماد زیبایی و محبوبیت است و حافظ با استفاده از این تصاویر، به زیبایی احساسات خود را بیان کرده است.
معانی ضمنی:
- عشق و جدایی: موضوع اصلی غزل، عشق و جدایی است.
- رنج و درد: حافظ از رنج فراقت بسیار رنج می‌برد.
- امید: با وجود همه رنج‌ها، حافظ به آینده امیدوار است.
- خداوند: حافظ از خداوند به عنوان پناهگاه و امید خود یاد می‌کند.
تفسیرهای دیگر:
برخی مفسران معتقدند که این غزل به طور کلی به موضوع عشق و جدایی اشاره دارد. برخی دیگر نیز بر جنبه عرفانی غزل تأکید کرده و آن را به عنوان یک جستجوی عرفانی برای یافتن معشوق حقیقی تعبیر کرده‌اند.
موارد استفاده از این غزل:
- تحلیل و بررسی شعر حافظ: این غزل می‌تواند برای درک بهتر سبک و زبان شعر حافظ مورد استفاده قرار گیرد.
- مطالعه ادبیات عرفانی: این غزل به عنوان یک نمونه از شعر عرفانی می‌تواند مورد مطالعه قرار گیرد.
- شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی: این غزل به عنوان بخشی از ادبیات کلاسیک فارسی اهمیت دارد.
- استفاده در روانشناسی و مشاوره: این غزل می‌تواند برای درک بهتر احساسات و عواطف انسان مورد استفاده قرار گیرد.
نکات اضافی:
- این غزل، بیانگر احساسات عمیق و درونی حافظ است.
- حافظ در این غزل، از طبیعت به عنوان یک نماد برای بیان احساسات خود استفاده کرده است.
- این غزل، حاوی امید و آرزوی دیدار معشوق است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
