حافظ غزل شماره 340
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 340
من که از آتشِ دل چون خُمِ مِی در جوشم
مُهر بر لب زده، خون میخورم و خاموشم
قصدِ جان است طمع در لبِ جانان کردن
تو مرا بین که در این کار به جان میکوشم
من کِی آزاد شَوَم از غمِ دل؟ چون هر دَم
هندویِ زلفِ بُتی حلقه کُنَد در گوشم
حاشَ لِلَّه که نیَم معتقدِ طاعتِ خویش
این قَدَر هست که گَه گَه قدحی مینوشم
هست امیدم که علیرغمِ عدو روزِ جزا
فیضِ عَفوَش نَنَهد بارِ گُنَه بر دوشم
پدرم روضهٔ رضوان به دو گندم بفروخت
من چرا مُلکِ جهان را به جوی نفروشم؟!
خرقهپوشیِ من از غایتِ دینداری نیست
پردهای بر سرِ صد عیبِ نهان میپوشم
من که خواهم که ننوشم به جز از راوَقِ خُم
چه کنم گر سخنِ پیرِ مُغان نَنْیوشَم؟
گر از این دست زَنَد مُطربِ مجلس رَهِ عشق
شعرِ حافظ بِبَرَد وقتِ سماع از هوشم
توضیح . معنی . تفسیر
غزل شماره 340 حافظ: من که از آتش دل چون خم می در جوشم
موضوع اصلی غزل:
این غزل زیبا و پرشور حافظ، بیانگر عشق سوزناک و بیتابی شاعر به معشوق است. حافظ در این غزل، با زبانی آتشین و نمادین، به توصیف آتش عشقی که در دلش میسوزد و بیقراری او برای وصال معشوق پرداخته است.
متن غزل:
من که از آتش دل چون خم می در جوشم مهر بر لب زده خون میخورم و خاموشم قصد جان است طمع در لب جانان کردن تو مرا بین که در این کار به جان میکوشم … (بقیه غزل)
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “من که از آتش دل چون خم می در جوشم” شاعر خود را به خمی تشبیه میکند که از آتش عشق در حال جوشیدن است. این بیت نشاندهندهی شدت عشق و شوریدگی درون اوست.
- بیت دوم: “مهر بر لب زده خون میخورم و خاموشم” شاعر میگوید که عشق خود را پنهان میکند و در دل میسوزد. او با وجود این همه درد و رنج، سکوت اختیار کرده است.
- بیت سوم: “قصد جان است طمع در لب جانان کردن” شاعر میگوید که آرزوی بوسیدن لب معشوق، در واقع آرزوی مرگ است. او حاضر است برای رسیدن به این آرزو، جان خود را فدا کند.
تفسیر کلی غزل:
در این غزل، حافظ به زیبایی به موضوع عشق سوزناک و بیتابی پرداخته است. او با استفاده از زبان نمادین و کنایهآمیز، عشق خود را به معشوق به تصویر کشیده است. شاعر در این غزل، به ما میآموزد که عشق، نیرویی قدرتمند و ویرانگر است که میتواند انسان را به بالاترین درجات شوریدگی و فداکاری برساند.
مفاهیم کلیدی در غزل:
- عشق سوزناک: عشقی که همچون آتش در دل میسوزد.
- بیتابی: بیقراری و اشتیاق شدید برای وصال معشوق.
- فداکاری: آمادگی برای فدا کردن جان در راه عشق.
- عشق عرفانی: عشق به عنوان نیرویی الهی و راهی برای رسیدن به کمال.
تعبیر فال:
تعبیر فال این غزل میتواند بسته به شرایط فرد متفاوت باشد. اما به طور کلی، این غزل میتواند نشاندهندهی عشق عمیق و پایدار، آرزوی رسیدن به اهداف و موفقیت در زندگی باشد. همچنین، این غزل میتواند به افرادی که در روابط عاطفی خود با مشکل مواجه هستند، امید بدهد و آنها را به ادامه دادن تشویق کند.
نکات قابل توجه:
- این غزل، یکی از عاشقانههای بسیار معروف حافظ است و بارها مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفته است.
- مفاهیم موجود در این غزل، همچنان برای انسانهای امروز نیز جذاب و قابل تأمل است.
- این غزل، میتواند به عنوان یک منبع الهام برای کسانی که به دنبال عشق واقعی و پایدار هستند، باشد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: