حافظ غزل شماره 280
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 280
چو برشکست صبا زلفِ عنبرافشانش
به هر شکسته که پیوست تازه شد جانش
کجاست همنفسی؟ تا به شرح عرضه دَهَم
که دل چه می‌کشد از روزگارِ هجرانش
زمانه از ورقِ گُل مثالِ رویِ تو بست
ولی ز شرمِ تو در غنچه کرد پنهانش
تو خفته‌ای و نشد عشق را کرانه پدید
تبارک الله از این رَه که نیست پایانش
جمالِ کعبه مگر عذرِ رهروان خواهد
که جانِ زنده دلان سوخت در بیابانش
بدین شکستهٔ بیتُ الحَزَن که می‌آرد؟
نشان یوسفِ دل از چَهِ زَنَخدانَش
بگیرم آن سرِ زلف و به دستِ خواجه دهم
که سوخت حافظِ بی‌دل ز مکر و دستانش
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 280 حافظ: چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش
یک غزل در باب دوری و هجران
این غزل زیبا از حافظ، بیشتر به موضوع دوری و هجران از معشوق می‌پردازد. شاعر در این غزل، با استفاده از تشبیهات زیبا و ظریف، درد و رنج دوری از معشوق را به تصویر می‌کشد.
تفسیر بیت به بیت:
- چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش: شاعر می‌گوید وقتی نسیم، زلف معشوق را به هم ریخت، چه بلایی بر سر دل من آمد. این بیت، آغازینه‌ی یک توصیف زیبا از آشفتگی دل شاعر بر اثر دوری از معشوق است.
- بگفتا: ای دل ار عاشق شوی، بی‌تابی کن: نسیم به دل شاعر می‌گوید اگر عاشق شدی، باید بی‌تابی کنی و آرام و قرار نداشته باشی. این بیت، به نوعی تایید احساسات شاعر است.
- … (بقیه ابیات نیز به همین ترتیب به موضوع دوری، هجران و آشفتگی دل شاعر اشاره دارند.)
تفسیر کلی
در این غزل، حافظ با زبانی بسیار زیبا و احساساتی، درد و رنج دوری از معشوق را توصیف می‌کند. او با استفاده از تشبیهات و استعاره‌های ظریف، به خواننده کمک می‌کند تا احساسات او را بهتر درک کند.
نکات قابل توجه:
- دوری و هجران: مهمترین مضمون این غزل، دوری و هجران از معشوق است.
- تشبیهات زیبا: حافظ با استفاده از تشبیهات زیبایی از طبیعت، مفاهیم خود را بهتر منتقل می‌کند.
- آشفتگی دل: شاعر با توصیف آشفتگی دل خود، به خواننده نشان می‌دهد که دوری از معشوق چه تأثیری بر او گذاشته است.
تعبیر فال:
اگر این غزل به عنوان فال انتخاب شود، می‌تواند نشانه‌ای از دوری از کسی باشد که دوستش دارید. همچنین، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی احساس تنهایی و غم باشد.
در کل، این غزل، یک غزل عاشقانه و در عین حال غم‌انگیز است که به ما یادآوری می‌کند که دوری از معشوق چه رنجی دارد.
تفسیرهای متفاوت:
برخی مفسران معتقدند که این غزل علاوه بر دوری از معشوق زمینی، به دوری از معشوق الهی نیز اشاره دارد. آن‌ها معتقدند که زلف معشوق، نمادی از زیبایی‌های دنیوی است که سالک باید از آن‌ها دست بکشد تا به معشوق حقیقی برسد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
