تفسیر غزل شماره 269 حافظ: دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس

یک دعوت به آرامش و قناعت

این غزل زیبا از حافظ، دعوتی است به آرامش و قناعت. شاعر در این غزل، به دنبال کردن دنیا و ثروت بی‌اعتنا است و به دنبال آرامش درونی و رضایت از زندگی است.

تفسیر بیت به بیت:

• دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس: شاعر به دل خود می‌گوید که داشتن بخت نیکو به عنوان همراه سفر کافی است.
• نسیم روضه شیراز پیک راهت بس: نسیم باغ شیراز پیام‌آور راه تو بس است.
• دگر ز منزل جانان سفر مکن درویش که سیر معنوی و کنج خانقاهت بس: دیگر از خانه جانان سفر نکن ای درویش، زیرا سیر معنوی و گوشه نشینی خانقاه برایت کافی است.
• سپهر گردون سررشته آرزو‌ها را به نادانان می‌سپارد: آسمان چرخنده، رشته آرزوها را به نادانان می‌سپارد.
• گناه تو همین بس که اهل دانش و فضیلت و علم هستی: گناه تو همین است که اهل دانش و فضیلت هستی.
• که خواجه جامی گفت: روا نیست که دانا را
• به بخت بد چنین روزگار ناخوش آید که خواجه جامی گفته است: شایسته نیست که دانا به بخت بد روزگار بدی داشته باشد.
• که من به کعبه عشق می‌روم آنجا که جای دوست است شاعر می‌گوید که به سوی کعبه عشق می‌رود، یعنی به سوی جایی که محبوب او حضور دارد.

تفسیر کلی

در این غزل، حافظ به دنبال آرامش درونی و رضایت از زندگی است. او به دنیا و ثروت بی‌اعتنا است و به دنبال عشق و معنویت است. شاعر با زبانی ساده و روا، به ما یادآوری می‌کند که برای خوشبختی به چیزهای زیادی نیاز نداریم و می‌توانیم با داشتن عشق و آرامش درونی، زندگی شاد و آرامی داشته باشیم.

نکات قابل توجه:

• قناعت و آرامش: شاعر به قناعت و آرامش درونی تاکید دارد.
• عشق و معنویت: عشق و معنویت از مفاهیم اصلی این غزل هستند.
• بی‌اعتنا به دنیا: شاعر به دنیا و ثروت بی‌اعتنا است.

تعبیر فال:

اگر این غزل به عنوان فال انتخاب شود، می‌تواند نشانه‌ای از نیاز به آرامش، رو آوردن به ارزش‌های معنوی و رضایت از زندگی باشد. همچنین می‌تواند نشان‌دهنده‌ی پایان یک دوره پر تنش و شروع دوره‌ای جدید باشد.