حافظ غزل شماره 132
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 132
به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 132 حافظ: به آب روشن می عارفی طهارت کرد
غزل شماره 132 حافظ یکی از غزل‌های عمیق و پر از نمادهای عرفانی این شاعر بزرگ است. این غزل به دلیل استفاده از زبان رمزی و استعاره‌های فراوان، همواره مورد
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول و دوم: عارفی در سحرگاه به میخانه رفت و با نوشیدن شراب پاک و روشن، خود را تطهیر کرد.
- بیت سوم و چهارم: هنگامی که جام شراب در دست گرفت و مست شد، از بند نفس و خودخواهی رها شد.
- بیت پنجم و ششم: مانند گلی رنگین و معطر در جام شراب محو شد و بوی خوش او در جهان منتشر شد.
- بیت هفتم و هشتم: از همه تعلقات دنیوی رها شد و جان خود را در اقیانوس وحدت الهی فرو برد.
- بیت نهم و دهم: صدای حق را شنید که به او گفت: از همه چیز بگذر و دل به عشق مطلق ببند تا به حقیقت برسی.
تفسیر کلی غزل:
در این غزل، حافظ به توصیف تجربه عرفانی یک عارف پرداخته است. او با استفاده از نمادهای شراب، میخانه و طهارت، به بیان مراحل سیر سلوک عرفانی پرداخته است.
- شراب و طهارت: شراب به عنوان نمادی از معرفت و حقیقت و طهارت به عنوان نمادی از پاک شدن از آلودگی‌های نفسانی استفاده شده است.
- میخانه و عرفان: میخانه نمادی از مکان کسب معرفت و عرفان است.
- وحدت: عارف با نوشیدن شراب، به وحدت با خداوند می‌رسد.
نکات کلیدی:
- سیر سلوک: این غزل مراحل سیر سلوک عرفانی را به تصویر می‌کشد.
- عرفان عملی: عرفان در این غزل به صورت عملی و تجربی توصیف شده است.
- وحدت وجودی: هدف نهایی عارف رسیدن به وحدت وجودی با خداوند است.
تفسیرهای مختلف:
این غزل مانند بسیاری از غزل‌های حافظ، دارای لایه‌های معنایی متعدد است و هر خواننده‌ای با توجه به جهان بینی خود می‌تواند تفسیرهای متفاوتی از آن ارائه دهد. برخی مفسران بر جنبه عرفانی این غزل تاکید دارند و برخی دیگر بر جنبه‌های فلسفی آن.
در کل:
غزل شماره 132 حافظ، یک اثر عرفانی است که خواننده را به دنیای عرفان و معرفت می‌برد. این غزل، به عنوان یکی از شاهکارهای حافظ شناخته می‌شود و همواره مورد توجه علاقه‌مندان به شعر بوده است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
