تفسیر غزل شماره 118 حافظ: آن کس که به دست جام دارد

غزل 118 حافظ یکی از غزل‌های مشهور و پررمز و راز این شاعر بزرگ است که در آن به موضوعات مختلفی از جمله عشق، عرفان، فلسفه و جامعه‌شناسی پرداخته است. این غزل به دلیل استفاده از نمادها و استعاره‌های فراوان، همواره مورد توجه مفسران و علاقه‌مندان به شعر حافظ بوده است.

تفسیر بیت به بیت:

• بیت اول و دوم: کسی که جام شراب در دست دارد، در واقع به سلطنت جم (یکی از پادشاهان اسطوره‌ای ایران) دست یافته است.
• بیت سوم و چهارم: حافظ می‌گوید که هر کس پیوسته شراب ناب بنوشد، دلش از غم‌های دنیا آزاد خواهد شد.
• بیت پنجم و ششم: هر چیزی که در دل پنهان است، روزی آشکار خواهد شد.
• بیت هفتم و هشتم: کسی که از شراب مست شود، به اسرار حق دست خواهد یافت.
• بیت نهم و دهم: کسی که از جام جهان مست شود، از غم آزاد و سبکبار خواهد شد.

تفسیر کلی غزل:

در این غزل، حافظ با استفاده از نماد شراب، به مفاهیم عمیقی مانند عرفان، عشق و آزادی اشاره کرده است. شراب در این غزل نمادی از معرفت، عشق الهی و رهایی از بندهای دنیوی است.

• عرفان: شراب نمادی از معرفت و شناخت حقایق عالم است.
• عشق: شراب نمادی از عشق الهی و وصل به محبوب است.
• آزادی: شراب نمادی از رهایی از بندهای دنیوی و رسیدن به آزادی روح است.

نکات کلیدی:

• نمادها: استفاده فراوان از نماد شراب برای بیان مفاهیم عمیق.
• عرفان و عشق: تلفیق عرفان و عشق در این غزل.
• آزادی: تاکید بر اهمیت آزادی روح.

تفسیرهای مختلف:

این غزل به دلیل استفاده از نمادها و زبان مبهم، دارای تفسیرهای مختلفی است. برخی مفسران بر جنبه عرفانی این غزل تاکید دارند و برخی دیگر بر جنبه اجتماعی آن. اما به طور کلی، این غزل به عنوان یکی از شاهکارهای حافظ شناخته می‌شود و همواره مورد توجه علاقه‌مندان به شعر بوده است.