غزل شماره 96 دیوان شمس مولانا
![فال مولانا](https://fallonline.ir/wp-content/uploads/2024/08/72.jpg)
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
غزل شماره 96 دیوان شمس مولانا
لب را تو به هر بوسه و هر لوت میالا
تا از لب دلدار شود مست و شکرخا
تا از لب تو بوی لب غیر نیاید
تا عشق مجرّد شود و صافی و یکتا
آن لب که بود کون خری بوسهگه او
کی یابد آن لب شکر ِبوس مسیحا؟
میدان که حَدَث باشد جز نور قدیمی
بر مزبلهی پُر حَدَث آن گاه تماشا؟
آنگه که فنا شد حَدَث اندر دل پالیز
رُست از حدثی و شود او چاشنیافزا
تا تو حدثی لذت تقدیس چه دانی؟
رو از حدثی سوی تبارک و تعالی
زان دستِ مسیح آمد داروی جهانی
کاو دست نگهداشت ز هر کاسه سِکبا
از نعمت فرعون چو موسی کف و لب شست
دریای کَرَم داد مر او را ید بیضا
خواهی که ز معده و لب هر خام گریزی
پرگوهر و روتلخ همیباش چو دریا
هین چشم فروبند که آن چشم غیورست
هین معده تهیدار که لوتیست مهیّا
سگ سیر شود هیچ شکاری بنگیرد
کز آتش جُوعست تک و گامِ تقاضا
کو دست و لب پاک که گیرد قدح پاک؟
کو صوفی چالاک که آید سوی حلوا؟
بنمای از این حرف تصاویر حقایق
یا مَن قَسَمَ الْقَهوةَ و الْکَأْسُ عَلَیْنا
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 96 دیوان شمس مولانا
توصیف کلی غزل:
این غزل مولانا، یک دعوت به عرفان و ترک تعلقات دنیوی است. شاعر در این غزل، از مخاطب خود میخواهد که از عشقهای زودگذر و دنیوی دست بردارد و به دنبال عشق حقیقی و الهی باشد. این غزل، یک توصیف عرفانی از عشق و معرفت است.
مفاهیم اصلی:
- عشق حقیقی و الهی: شاعر به دنبال عشق حقیقی و الهی است که فراتر از عشقهای دنیوی است.
- ترک تعلقات دنیوی: شاعر از مخاطب خود میخواهد که از تعلقات دنیوی دست بردارد.
- پاکدامنی و خلوص نیت: شاعر بر اهمیت پاکدامنی و خلوص نیت در رسیدن به معرفت تاکید میکند.
- نمادها و استعارهها: مولانا در این غزل، از نمادها و استعارههای بسیاری استفاده کرده است که هر کدام به جنبهای از عشق و عرفان اشاره دارند.
تفسیر مفصلتر:
شاعر میگوید که لبهای تو نباید به هر لب دیگری نزدیک شود، بلکه باید به دنبال لب دلدار حقیقی باشد. شاعر میگوید که عشق باید خالص و یکتا باشد و نباید با عشقهای دیگر آمیخته شود. شاعر میگوید که لبهای انسان نمیتوانند به لذتهای دنیوی دست یابند. شاعر میگوید که باید از افکار و تعلقات دنیوی رها شد. شاعر میگوید که دست و لب پاک کسی میتواند جام پاک را بردارد که از دنیا دل بریده باشد. شاعر میگوید که باید از خواستههای دنیوی دست برداشت و به دنبال حقیقت بود. شاعر میگوید که باید چشم و دل از دنیا بست تا به حقایق عرفانی دست یافت. شاعر میگوید که کسی که گرسنه و تشنه حقیقت باشد، به آن دست خواهد یافت.
اهمیت این غزل:
این غزل یکی از عمیقترین و پیچیدهترین غزلهای مولانا است. مولانا در این غزل، به زبان رمز و اشاره، به موضوعات عرفانی پرداخته است. این غزل، یک دعوت به عرفان و شناخت حقیقت است.
نکات قابل توجه:
- این غزل، سرشار از مفاهیم فلسفی و عرفانی است.
- مفاهیم این غزل بسیار عمیق و پیچیده است و نیاز به مطالعه و تأمل بیشتری دارد.
- این غزل، یک توصیف عرفانی از عشق و معرفت است.
تفسیر کامل این غزل، نیازمند دانش عمیقی از ادبیات فارسی، عرفان اسلامی و فلسفه است.
نکات اضافی برای تفسیر عمیقتر:
- هر بیت از این غزل، حاوی معانی چندلایه است و نیاز به تفسیر دقیق دارد.
- برای درک بهتر این غزل، باید به زندگی و اندیشههای مولانا و همچنین به رابطه او با شمس تبریزی آشنا بود.
- این غزل، یک دعوت به عشق و معرفت است و به انسان نشان میدهد که چگونه میتواند به کمال برسد.
نکته مهم: تفسیر اشعار عرفانی، به ویژه اشعار مولانا، بسیار گسترده و پیچیده است و هر فرد با توجه به فهم و درک خود، میتواند تفسیرهای متفاوتی از این اشعار ارائه دهد. این تفسیر، تنها یک برداشت از این غزل است و ممکن است تفسیرهای دیگری نیز وجود داشته باشد.
لینکهای مفید دیگر: فال حافظ ، فال انبیاء ، فال مولانا ، گوگل
کلمات کلیدی: غزلیات دیوان شمس ، تفسیر غزلیات دیوان شمس ، غزلیات دیوان شمس مولانا ، اشعار مولانا ، دیوان مولانا شمس تبریزی ، بهترین اشعار دیوان شمس ، ناب ترین اشعار مولانا ، غزلیات مولانا ، غزلیات مولانا جلال الدین ، رباعیات مولانا ، زیباترین رباعیات مولانا ، اشعار کوتاه مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: