غزل شماره 78 دیوان شمس مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
غزل شماره 78 دیوان شمس مولانا
ساقی ز شراب حق پر دار شرابی را
درده می ربّانی دلهای کبابی را
کم گوی حدیث نان در مجلس مخموران
جز آب نمیسازد، مر مردم آبی را
از آب و خطاب تو، تن گشت خراب تو
آراسته دار ای جان، زین گنج خرابی را
گلزار کند عشقت، آن شورهٔ خاکی را
دربار کند موجت، این جسم سحابی را
بفزای شراب ما، بربند تو خواب ما
از شب چه خبر باشد؟ مر مردم خوابی را
همکاسه مَلِک باشد، مهمان ِ خدایی را
باده ز فلک آید مردان ثوابی را
نوشد لب صدیقش ز اکواب و اباریقش
در خم تقی یابی آن بادهٔ نابی را
هشیار کجا داند؟ بیهوشیِ مستان را
بوجهل کجا داند؟ احوال صحابی را
استاد خدا آمد، بیواسطه صوفی را
استاد کتاب آمد صابی و کتابی را
چون محرم حق گشتی، وز واسطه بگذشتی
بربای نقاب از رخ، خوبانِ نقابی را
منکر که ز نومیدی گوید که «نیابی این»
بند ِ ره او سازد آن گفتِ نیابی را
نی باز سپیدست او، نی بلبل خوشنغمه
ویرانهٔ دنیا به آن جغد غرابی را
خاموش و مگو دیگر مفزای تو شور و شر
کز غیب خطاب آید جانهای خطابی را
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 78 دیوان شمس مولانا
توصیف کلی غزل:
این غزل مولانا، یک دعوتنامه به سوی عرفان و عشق است. شاعر در این غزل، به توصیف حال و هوای سالکانی که به جرگه عاشقان پیوستهاند پرداخته و از لذت و شادمانی آنها سخن میگوید. این غزل، یک توصیف زیبا از تحول و دگرگونی انسان از طریق عشق است.
مفاهیم اصلی:
- عشق به عنوان شراب: شاعر عشق را به شرابی تشبیه میکند که دلهای عاشق را مست میکند.
- وحدت با معشوق: شاعر به دنبال وحدت با معشوق است و احساس میکند که به این وصال رسیده است.
- تحول و دگرگونی: عشق، در این غزل، به عنوان نیرویی معرفی شده است که میتواند انسان را دگرگون کند و به او زندگی جدیدی ببخشد.
- نمادها و استعارهها: مولانا در این غزل، از نمادها و استعارههای بسیاری استفاده کرده است که هر کدام به جنبهای از عشق و عرفان اشاره دارند.
تفسیر مفصلتر:
شاعر از ساقی میخواهد شرابی از شراب حق به عاشقان بنوشاند تا دلهایشان آرام گیرد. شاعر میگوید که در مجلس عاشقان، سخن از نان و آب نیست و همه به دنبال شراب عشق هستند. شاعر میگوید که عشق الهی، جسم و جان انسان را دگرگون میکند. شاعر میگوید که عشق، شورهزار دلها را به گلزار تبدیل میکند. شاعر از همه میخواهد که به جای خواب، به دنبال عشق باشند. شاعر میگوید که عاشقان، مهمانان خداوند هستند. شاعر میگوید که عاشقان، شرابی ناب از خداوند مینوشند. شاعر میگوید که افراد عادی نمیتوانند حال عاشقان را درک کنند. شاعر میگوید که استاد واقعی، خداوند است و صوفیها و کتابها تنها واسطه هستند. شاعر میگوید که وقتی انسان به حقایق پی برد، دیگر به واسطهها نیازی ندارد. شاعر میگوید که عشق، چیزی فراتر از توصیف با کلمات است. شاعر از همه میخواهد که آرام باشند و به ندای درونی خود گوش دهند.
اهمیت این غزل:
این غزل یکی از زیباترین غزلهای عاشقانه مولانا است. مولانا در این غزل، به زیبایی و عمق عشقی که به معشوق دارد پرداخته و از حالتی که پس از دیدار با معشوق در او ایجاد شده، سخن گفته است. این غزل، یک توصیف زیبا از عشق و وابستگی انسان به معشوق است.
نکات قابل توجه:
- این غزل، سرشار از احساسات شدید و عمیق است.
- مفاهیم این غزل بسیار عمیق و پیچیده است و نیاز به مطالعه و تأمل بیشتری دارد.
- این غزل، یک توصیف عرفانی از عشق و وحدت با معشوق است.
تفسیر کامل این غزل، نیازمند دانش عمیقی از ادبیات فارسی و شناخت از مفاهیم عشق و عرفان است.
نکات اضافی برای تفسیر عمیقتر:
- هر بیت از این غزل، حاوی معانی چندلایه است و نیاز به تفسیر دقیق دارد.
- برای درک بهتر این غزل، باید به زندگی و اندیشههای مولانا و همچنین به رابطه او با شمس تبریزی آشنا بود.
- این غزل، یک دعوت به عشق و معرفت است و به انسان نشان میدهد که چگونه میتواند به کمال برسد.
نکته مهم: تفسیر اشعار عرفانی، به ویژه اشعار مولانا، بسیار گسترده و پیچیده است و هر فرد با توجه به فهم و درک خود، میتواند تفسیرهای متفاوتی از این اشعار ارائه دهد. این تفسیر، تنها یک برداشت از این غزل است و ممکن است تفسیرهای دیگری نیز وجود داشته باشد.
لینکهای مفید دیگر: فال حافظ ، فال انبیاء ، فال مولانا ، گوگل
کلمات کلیدی: غزلیات دیوان شمس ، تفسیر غزلیات دیوان شمس ، غزلیات دیوان شمس مولانا ، اشعار مولانا ، دیوان مولانا شمس تبریزی ، بهترین اشعار دیوان شمس ، ناب ترین اشعار مولانا ، غزلیات مولانا ، غزلیات مولانا جلال الدین ، رباعیات مولانا ، زیباترین رباعیات مولانا ، اشعار کوتاه مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: