غزل شماره 4 دیوان شمس مولانا
فال مولانا با تفسیر
ابتدا با خلوص نیت و قلبی سرشار از اعتماد نیت کنید.
آنگاه برای گرفتن فال مولانا بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
غزل شماره 4 دیوان شمس مولانا
اِی یوسفِ خوش‌نام ما، خوش می‌روی بر بامِ ما
ای دَرشکسته جامِ ما، ای بردَریده دامِ ما،
ای نورِ ما، ای سورِ ما، ای دولتِ منصورِ ما،
جوشی بِنِه در شورِ ما؛ تا مِی شَوَد انگورِ ما
ای دلبر و مقصودِ ما، ای قبله و معبودِ ما،
آتش زدی در عودِ ما؛ نَظّاره کُن در دودِ ما
ای یارِ ما، عیّارِ ما، دامِ دلِ خمّارِ ما،
پا وامَکش از کارِ ما؛ بِستان گِرو دَستارِ ما
در گِل بِمانده پایِ دل؛ جان می‌دهم چه جایِ دل؛
وَز آتشِ سودایِ دل، ای وایِ دل، ای وایِ ما
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 4 دیوان شمس: ای یوسف خوش‌نام ما
این غزل یکی از معروف‌ترین و پرشورترین غزل‌های مولانا است که به شمس تبریزی، مرشد و دوست معنوی‌اش، خطاب شده است. در این غزل، مولانا با زبان شاعرانه و عرفانی، عشق سوزان خود به شمس را بیان می‌کند و از او می‌خواهد که به کمک او بیاید.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: مولانا شمس را به یوسف خوش‌نام تشبیه می‌کند که به بام دلش آمده است. او شمس را جام شکسته و دام دریده خود می‌داند، یعنی کسی که دل شکسته او را ترمیم کرده و از بند تعلقات دنیوی آزادش کرده است.
- بیت دوم: مولانا از شمس می‌خواهد که شور و شوق را در دل او افزایش دهد تا انگور دلش به شراب عشق تبدیل شود.
- بیت سوم: مولانا شمس را دلبر، مقصود، قبله و معبود خود می‌داند و از او می‌خواهد که با نگاهش به دود دل او نظاره کند و آتش عشق را در دلش شعله‌ورتر کند.
- بیت چهارم: مولانا شمس را یار و همراه خود می‌داند و از او می‌خواهد که پای از کار او بکشد و دستار (عقل و اندیشه) او را به گرو بگیرد.
- بیت پنجم: مولانا می‌گوید که پای دلش در گل دنیا گیر کرده و حاضر است جان خود را بدهد، چه رسد به دلش. او از آتش سوزان عشق دل می‌سوزد.
مفاهیم کلی غزل:
- عشق سوزان: مهم‌ترین مضمون این غزل، عشق سوزان و بی‌حد و مرز مولانا به شمس است.
- وحدت وجود: مولانا در این غزل به وحدت وجود و اتحاد خود با شمس اشاره می‌کند.
- رهایی از تعلقات دنیوی: مولانا از شمس می‌خواهد که او را از بند تعلقات دنیوی و عقل محدود آزاد کند.
- شور و شوق عرفانی: مولانا به دنبال شور و شوق عرفانی است و از شمس می‌خواهد که این شور را در دل او افزایش دهد.
- نمادها: در این غزل، از نمادهایی مانند یوسف، جام، دام، آتش، دود، دستار و گل استفاده شده است که هر کدام نماد مفاهیم خاصی هستند.
اهمیت این غزل:
این غزل یکی از زیباترین و تأثیرگذارترین غزل‌های دیوان شمس است که به خوبی بیانگر عمق عشق و ارادت مولانا به شمس است. این غزل به ما نشان می‌دهد که عشق می‌تواند چه نیروی قدرتمندی باشد و انسان را به چه تحولات روحانی برساند.
نکات قابل توجه:
- این غزل به زبان بسیار ساده و روان سروده شده است، اما مفاهیم عمیق عرفانی در آن نهفته است.
- تکرار واژه‌های “ما” و “ای” بر شدت احساسات مولانا دلالت دارد.
- این غزل نشان می‌دهد که عشق می‌تواند انسان را از همه چیز جدا کند و او را به سوی کمال مطلق سوق دهد.
لینک‌های مفید دیگر: فال حافظ ، فال انبیاء ، فال مولانا ، گوگل
کلمات کلیدی: غزلیات دیوان شمس ، تفسیر غزلیات دیوان شمس ، غزلیات دیوان شمس مولانا ، اشعار مولانا ، دیوان مولانا شمس تبریزی ، بهترین اشعار دیوان شمس ، ناب ترین اشعار مولانا ، غزلیات مولانا ، غزلیات مولانا جلال الدین ، رباعیات مولانا ، زیباترین رباعیات مولانا ، اشعار کوتاه مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
