غزل شماره 19 دیوان شمس مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
غزل شماره 19 دیوان شمس مولانا
امروز دیدم یار را آن رونق هر کار را
میشد روان بر آسمان همچون روان مصطفا
خورشید از رویش خجل گردون مشبک همچو دل
از تابش او آب و گل افزون ز آتش در ضیا
گفتم که بنما نردبان تا برروم بر آسمان
گفتا سر تو نردبان سر را درآور زیر پا
چون پای خود بر سر نهی پا بر سر اختر نهی
چون تو هوا را بشکنی پا بر هوا نه هین بیا
بر آسمان و بر هوا صد ره پدید آید تو را
بر آسمان پران شوی هر صبحدم همچون دعا
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 19 دیوان شمس مولانا
توصیف کلی غزل:
این غزل مولانا، یک سفر عرفانی عمیق را به تصویر میکشد. شاعر در این غزل، به رابطه انسان با خداوند، به تعالی روح و به وحدت وجود اشاره میکند. او از طریق تشبیهات و استعارههای زیبا، به توصیف حال عاشقان و سالکان راه حق میپردازد. این غزل، بیانگر شور و شوق عرفانی شاعر نسبت به معشوق و جستجوی او برای وصال است.
مفاهیم اصلی:
- وحدت وجود: شاعر به وحدت وجود و اتحاد انسان با خداوند اشاره میکند. او میگوید که انسان میتواند با طی مراحل عرفانی، به مقام قرب الهی برسد.
- تعالی روحانی: شاعر به تکامل روحانی انسان اشاره میکند و میگوید که انسان میتواند از حالت مادی به حالت معنوی ارتقا یابد.
- سفر عرفانی: شاعر به سفر عرفانی انسان اشاره میکند و میگوید که انسان باید از این دنیا بگذرد و به سوی عالم معنا حرکت کند.
- نمادها: در این غزل، از نمادهایی مانند آسمان، نور، نردبان و… استفاده شده است که هر کدام نماد مفاهیم خاصی هستند.
تفسیر مفصلتر:
شاعر در این غزل، از دیدار معشوق خود سخن میگوید و از زیبایی و نورانیت او توصیف میکند. او میگوید که با دیدار معشوق، همه چیز تغییر کرده و جهان به نور و زیبایی آراسته شده است.
شاعر از معشوق میخواهد که به او راهی نشان دهد تا به او بپیوندد و به عالم بالا صعود کند. معشوق در پاسخ میگوید که سر تو خود نردبان است و باید سر خود را زیر پا بگذاری تا به این مقام برسی.
این عبارت به معنای آن است که انسان باید از خود برتر شود و به جای تکیه بر خود، به خداوند توکل کند. با این کار، انسان میتواند به مقامات والایی دست یابد و به آسمانها صعود کند.
شاعر میگوید که با این عمل، راههای بسیاری برای رسیدن به خداوند باز میشود و انسان میتواند هر روز به مقامات بالاتری دست یابد.
اهمیت این غزل:
این غزل یکی از شاهکارهای ادبیات عرفانی فارسی است. مولانا در این غزل، با زبان شاعرانه و عرفانی، عشق سوزان خود به معشوق را بیان میکند و از او میخواهد که به کمک او بیاید. این غزل، برای بسیاری از عارفان و سالکان راه عشق، الهامبخش بوده و خواهد بود.
نکات قابل توجه:
- این غزل، یک سفر عرفانی را به تصویر میکشد که در آن، سالک به دنبال وصال با معشوق است.
- مفاهیم این غزل بسیار عمیق است و برای درک کامل آن، نیاز به مطالعه و تأمل بیشتری است.
- این غزل، یکی از شاهکارهای ادبیات عرفانی فارسی است.
تفسیر کامل این غزل، نیازمند دانش عمیقی از عرفان اسلامی و ادبیات فارسی است. برای درک کامل این غزل، بهتر است به تفسیرهای مختلفی که از این غزل ارائه شده است، مراجعه کنید.
لینکهای مفید دیگر: فال حافظ ، فال انبیاء ، فال مولانا ، گوگل
کلمات کلیدی: غزلیات دیوان شمس ، تفسیر غزلیات دیوان شمس ، غزلیات دیوان شمس مولانا ، اشعار مولانا ، دیوان مولانا شمس تبریزی ، بهترین اشعار دیوان شمس ، ناب ترین اشعار مولانا ، غزلیات مولانا ، غزلیات مولانا جلال الدین ، رباعیات مولانا ، زیباترین رباعیات مولانا ، اشعار کوتاه مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: