غزل شماره 1 دیوان شمس مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
غزل شماره 1 دیوان شمس مولانا
غزل شماره 1 دیوان شمس تبریزی
ای رستخیز ناگهان وی رحمت بیمنتها
ای آتشی افروخته، در بیشه اندیشهها
امروز خندان آمدی، مفتاح زندان آمدی
بر مستمندان آمدی، چون بخشش و فضل خدا
خورشید را حاجب تویی ، اومید را واجب تویی
مطلب تویی طالب تویی ، هم منتها هم مبتدا
در سینهها برخاسته، اندیشه را آراسته
هم خویش حاجت خواسته، هم خویشتن کرده روا
ای روح بخش بیبدل، وی لذّت علم و عمل
باقی بهانهست و دغل، کاین علّت آمد وان دوا
ما زان دغل کژبین شده، با بیگنه در کین شده
گه مست حورالعین شده، گه مست نان و شوربا
این سُکر بین هِل عقل را، وین نُقل بین هِل نَقل را
کز بهر نان و بقل را، چندین نشاید ماجرا
تدبیر صدرنگ افکنی، بر روم و بر زنگ افکنی
و اندر میان جنگ افکنی، «فی اِصطِناعٍ لا یُری»
میمال پنهان گوش جان، مینه بهانه بر کسان
جان «رَبِّ خَلِّصنی» زنان، والله که لاغ است ای کیا
خامش که بس مُستَعجِلَم، رفتم سوی پای علم
کاغذ بنه بشکن قلم، ساقی درآمد الصلا
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 1 دیوان شمس تبریزی
غزل شماره 1 دیوان شمس یکی از غزلهای بسیار معروف و پر معنا در ادبیات عرفانی فارسی است. مولانا در این غزل، به زیبایی و با زبانی شیوا، از تجربهی عرفانی و وحدت وجود سخن میگوید.
بیت اول:
ای رستخیز ناگهان وی رحمت بیمنتها امروز خندان آمدی، مفتاح زندان آمدی
در این بیت، شمس تبریزی به عنوان نیرویی الهی و رستاخیزی توصیف میشود که به ناگاه و بدون هیچ پیشآمدی وارد زندگی مولانا شده است. این حضور، همانند رحمتی بیکران است که مولانا را از بند تعلقات دنیوی و زندان نفس آزاد میکند.
بیت دوم:
خورشید را حاجب تویی ، اومید را واجب تویی در سینهها برخاسته، اندیشه را آراسته
در این بیت، شمس به عنوان مانعی برای خورشید دنیوی و تعلقات مادی معرفی میشود. او همچنین به عنوان امید و نور حقیقی معرفی میشود که در دل انسانها افروخته میشود و اندیشههای آنها را به سوی کمال میکشاند.
بیت سوم:
ای روح بخش بیبدل، وی لذّت علم و عمل ما زان دغل کژبین شده، با بیگنه در کین شده
در این بیت، شمس به عنوان روح بخش و منبع اصلی لذت و کمال معرفی میشود. مولانا اعتراف میکند که به دلیل پیروی از هوای نفس، از حقیقت دور شده و به بیگناهان ظلم کرده است.
بیتهای بعدی:
بیتهای بعدی نیز به همین منوال، از عشق سوزان مولانا به شمس و تأثیر عمیق او بر زندگی و اندیشههای مولانا سخن میگویند. مولانا در این غزل، به زیبایی تمام، از تجربهی عرفانی خود و رسیدن به حقیقت سخن میگوید.
تفسیر کلی:
در کل، غزل شماره 1 دیوان شمس، یک اثر عرفانی بسیار زیبا و تأثیرگذار است که در آن، مولانا از عشق سوزان خود به شمس و تأثیر عمیق او بر زندگی خود سخن میگوید. این غزل، بیانگر تجربه عرفانی مولانا و رسیدن او به وحدت وجود است.
نکات مهم:
- رستخیز ناگهان: این عبارت به معنای بیداری ناگهانی و تحول عظیمی است که در درون مولانا رخ داده است.
- مفتاح زندان: شمس به عنوان کلیدی معرفی میشود که زندان نفس و تعلقات دنیوی را شکسته است.
- خورشید و امید: این دو نماد، به ترتیب نماد دنیای مادی و نور حقیقت هستند.
- دغل کژبین: به معنای کسی است که به دلیل پیروی از هوای نفس، از حقیقت دور شده است.
اهمیت این غزل:
این غزل، یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین اشعار عرفانی فارسی است که به دلایل زیر اهمیت دارد:
- بیان شیوای تجربه عرفانی
- استفاده از زبان ساده و روان
- تأثیر عمیق بر ادبیات عرفانی فارسی
- الهام بخش بودن برای شاعران و عارفان
برای درک بهتر این غزل، توصیه میشود به تفسیرهای مختلفی که بر روی آن نوشته شده است، مراجعه کنید.
لینکهای مفید دیگر: فال حافظ ، فال انبیاء ، فال مولانا ، گوگل
کلمات کلیدی: غزلیات دیوان شمس ، تفسیر غزلیات دیوان شمس ، غزلیات دیوان شمس مولانا ، اشعار مولانا ، دیوان مولانا شمس تبریزی ، بهترین اشعار دیوان شمس ، ناب ترین اشعار مولانا ، غزلیات مولانا ، غزلیات مولانا جلال الدین ، رباعیات مولانا ، زیباترین رباعیات مولانا ، اشعار کوتاه مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: