حافظ غزل شماره 24
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 24
مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست
که به پیمانهکشی شهره شدم روز الست
من همان دم که وضو ساختم از چشمهٔ عشق
چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هست
می بده تا دهمت آگهی از سر قضا
که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست
کمر کوه کم است از کمر مور این جا
ناامید از در رحمت مشو ای باده پرست
به جز آن نرگس مستانه که چشمش مرساد
زیر این طارم فیروزه کسی خوش ننشست
جان فدای دهنش باد که در باغ نظر
چمن آرای جهان، خوشتر از این غنچه نبست
حافظ از دولت عشق تو سلیمانی شد
یعنی از وصل تواش نیست به جز باد به دست
توضیح . معنی . تفسیر
غزل شماره 24 حافظ: مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست
تفسیر غزل:
در این غزل، حافظ به زبان ساده و شیوا، عشق عمیق خود به معشوق را بیان میکند. او میگوید که به هیچ چیز جز عشق معشوق علاقهای ندارد و حاضر است هر کاری برای او انجام دهد.
- عشق و دلدادگی: حافظ به شدت شیفته معشوق خود است و عشق به او، تمام وجود او را فرا گرفته است.
- تلاش برای رسیدن به معشوق: حافظ برای رسیدن به معشوق تلاش فراوان میکند و از هیچ کوششی فروگذار نمیکند.
- تسلیم محض در برابر عشق: حافظ خود را کاملاً تسلیم عشق معشوق کرده است و حاضر است هر فرمانی را از او بپذیرد.
- توصیف حال عاشق: حافظ با استفاده از تشبیهات زیبا، حال عاشق را توصیف میکند و میگوید که دلش همچون بیدی مجروح است.
به طور کلی، این غزل، یک غزل عاشقانه بسیار زیباست که در آن حافظ به زبان ساده و بیپرده، عشق خود را به معشوق بیان میکند.
نکات قابل توجه در تفسیر این غزل:
- توجه به صنایع ادبی: استفاده از صنایع ادبی مانند تشبیه، استعاره و کنایه در این غزل بسیار چشمگیر است.
- در نظر گرفتن بافت تاریخی و اجتماعی: برای درک بهتر این غزل، باید به بافت تاریخی و اجتماعی زمان حافظ نیز توجه کرد.
- توجه به دیدگاههای مختلف: در تفسیر غزلها، دیدگاههای مختلفی وجود دارد و هر فرد میتواند بر اساس فهم و درک خود، تفسیر متفاوتی ارائه دهد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: