تفسیر غزل شماره 232 حافظ: بر سر آنم که گر ز دست برآید

غزل شماره 232 حافظ یکی از مشهورترین و پرمعناترین غزل‌های دیوان اوست. این غزل به زیبایی به موضوعاتی چون تلاش برای تغییر شرایط، اهمیت درون‌سازی و مبارزه با نفس اماره پرداخته است.

معنی بیت به بیت:

• بر سر آنم که گر ز دست برآید: بر این عزمم که اگر از دستم برآید،
• دست به کاری زنم که غصه سر آید: کاری کنم که غم و اندوه از سرم دور شود.
• خلوت دل نیست جای صحبت اضداد: دل خلوت جای گفتگوی دو چیز متضاد نیست،
• دیو چو بیرون رود فرشته درآید: وقتی شیطان از دل بیرون رود، فرشته جایگزین او می‌شود.
• در طلب کیمیا گر عمر بگذرد: اگر تمام عمرم را در جستجوی کیمیا بگذرانم،
• لیک یک ذره از این اکسیر پیدا نگرد: حتی ذره‌ای از این اکسیر نخواهم یافت.
• هر که خواهد که شود مرغ گنبد سبز: هر کس بخواهد که مرغ بهشت شود،
• آنچه کند زین سبب در طلبش باید کرد: باید آنچه را که برای رسیدن به این هدف لازم است انجام دهد.
• تا که جان در قفس تن حبس باشد
• چند گویی که من از بند تو آزادم؟ تا زمانی که جان در قفس تن زندانی است، چگونه می‌توان گفت که من آزادم؟

تفسیر کلی غزل:

حافظ در این غزل به ما می‌گوید که برای تغییر شرایط و رسیدن به آرامش باید تلاش کنیم. او همچنین به اهمیت مبارزه با نفس اماره و رسیدن به پاکی درون اشاره می‌کند. جستجوی کیمیا در این غزل نماد تلاش برای کمال و رسیدن به حقیقت است.

مفاهیم کلیدی:

• تلاش برای تغییر: اهمیت تلاش برای تغییر شرایط و بهبود زندگی.
• درون‌سازی: مبارزه با نفس اماره و رسیدن به پاکی درون.
• جستجوی کمال: تلاش برای رسیدن به کمال و حقیقت.
• آزادی روح: آزادی از قیدهای دنیوی و رسیدن به آزادی روح.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای نیاز به تلاش و کوشش برای رسیدن به اهداف، مبارزه با مشکلات درونی، و جستجوی معنویت است. همچنین می‌تواند به معنای اهمیت خودشناسی و شناخت باطن خود باشد.

کاربردهای این غزل:

• خودشناسی: این غزل به ما کمک می‌کند تا به درون خود سفر کنیم و به دنبال کمال باشیم.
• روانشناسی: این غزل، به ما یادآوری می‌کند که برای رسیدن به آرامش باید بر مشکلات درونی خود غلبه کنیم.
• زندگی روزمره: این غزل، می‌تواند به ما انگیزه دهد تا در زندگی به دنبال اهداف بزرگتری باشیم.