تفسیر غزل شماره 229 حافظ: بخت از دهان دوست نشانم نمی‌دهد

غزل شماره 229 حافظ یکی از غزل‌های مشهور و پرطرفدار دیوان اوست که به موضوع عشق، دوری و انتظار می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی لطیف و شیوا، به توصیف دلتنگی و بی‌قراری خود به خاطر دوری از معشوق می‌پردازد.

معنی بیت به بیت:

• بخت از دهان دوست نشانم نمی‌دهد: بخت یار من نیست تا راز دل دوست را بفهمم.
• دولت و اقبال همراهی‌ام نمی‌کند: دولت و اقبال با من همراه نیستند.
• کز تو چه خبر هست و از من چه می‌گذرد: از تو چه خبر است و من چه حال دارم.
• این نکته‌ها را هیچ کس جز من نمی‌داند: این رازها را هیچ کس جز من نمی‌داند.
• گرچه هزار دیده بر من نگرند و من به تو: اگرچه هزاران چشم به من نگاه کنند، اما دل من به سوی توست.
• در خلوت شب‌های تاریک می‌نگرم: در خلوت شب‌های تاریک به تو فکر می‌کنم.
• در سایهٔ دیوار و در گوشه‌گیرم: در سایه دیوار و در گوشه‌ای تنها نشسته‌ام.
• جز یاد روی تو به هیچ چیز دیگر: جز یاد روی تو به هیچ چیز دیگری فکر نمی‌کنم.

تفسیر کلی غزل:

حافظ در این غزل، به بیان دلتنگی و بی‌قراری خود به خاطر دوری از معشوق می‌پردازد. او از بخت خود گله می‌کند که او را از راز دل معشوق بی‌خبر نگه داشته است. حافظ در این غزل، به توصیف خلوت نشینی و اندیشیدن به معشوق در شب‌های تاریک می‌پردازد. این غزل نشان‌دهنده عشق عمیق و پایدار شاعر به معشوق و وابستگی او به اوست.

مفاهیم کلیدی:

• عشق و دوری: دلتنگی و بی‌قراری ناشی از دوری از معشوق.
• انتظار: انتظار برای دیدن معشوق و شنیدن خبر از او.
• خلوت و تنهایی: خلوت نشینی و اندیشیدن به معشوق در تنهایی.
• عشق پنهانی: عشقی که آشکار نیست و در دل پنهان شده است.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای دلتنگی، انتظار، و دوری از کسی که دوستش داریم است. همچنین می‌تواند به معنای نیاز به صبر و استقامت در برابر مشکلات باشد.

کاربردهای این غزل:

• عشق و ادبیات: این غزل به زیبایی عشق و ادبیات را در هم می‌آمیزد.
• روانشناسی: برای بررسی احساسات دلتنگی و انتظار.
• زندگی روزمره: برای بیان احساسات درونی و شخصی.