حافظ غزل شماره 222

حافظ غزل شماره 222

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 222

حافظ غزل شماره 222

از سرِ کویِ تو هر کو به ملالت برود

نرود کارش و آخِر به خجالت برود

کاروانی که بُوَد بدرقه‌اش حفظِ خدا

به تَجَمُّل بنشیند به جَلالت برود

سالک از نورِ هدایت بِبَرَد راه به دوست

که به جایی نرسد گر به ضَلالت برود

کامِ خود آخرِ عمر از مِی و معشوق بگیر

حیفِ اوقات که یک سر به بطالت برود

ای دلیلِ دلِ گمگشته خدا را مددی

که غریب اَر نَبَرَد رَه، به دلالت برود

حکمِ مستوری و مستی همه بر خاتِمَت است

کس ندانست که آخِر به چه حالت برود

حافظ از چشمهٔ حکمت به کف آور جامی

بو که از لوحِ دلت نقشِ جهالت برود

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 222 حافظ: از سر کوی تو هر کو به ملالت برود

غزل شماره 222 حافظ یکی از غزل‌های مشهور اوست که به موضوع عشق، عرفان و راه رسیدن به کمال اشاره دارد. حافظ در این غزل، با زبانی لطیف و حکیمانه، به توصیف راه سالک و اهمیت استقامت در این مسیر می‌پردازد.

معنی بیت به بیت:

  • از سر کوی تو هر کو به ملالت برود: هر کسی که از کوی تو (یعنی راه عرفان) با بی‌حوصلگی برود،
  • نرود کارش و آخر به خجالت برود: کارش پیش نمی‌رود و در نهایت با شرمساری بازمی‌گردد.
  • کاروانی که بود بدرقه‌اش حفظ خدا: کاروانی که خداوند از او محافظت کند،
  • به تجمل بنشیند به جلالت برود: با شکوه و عظمت به مقصد می‌رسد.

تفسیر کلی غزل:

حافظ در این غزل، به راه سالکان و عارفان اشاره می‌کند. او می‌گوید که هر کس که در این راه با بی‌حوصلگی و ناامیدی قدم بردارد، به مقصود نخواهد رسید. اما کسی که با توکل بر خدا و استقامت در این راه قدم بردارد، به موفقیت و کمال خواهد رسید.

مفاهیم کلیدی:

  • راه عرفان: مسیر رسیدن به کمال و معرفت.
  • استقامت: اهمیت پایداری و استقامت در این مسیر.
  • توکل به خدا: سپردن امور به خداوند و اعتماد به او.
  • موفقیت و کمال: رسیدن به هدف و کمال مطلوب.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای نیاز به صبر و استقامت در رسیدن به اهداف، اهمیت توکل بر خدا و اجتناب از ناامیدی است. همچنین می‌تواند به معنای شروع یک سفر معنوی یا تحول درونی باشد.

کاربردهای این غزل:

  • عرفان و فلسفه: این غزل به زیبایی به مسائل عرفانی و فلسفی می‌پردازد.
  • زندگی و موفقیت: برای بیان اهمیت تلاش و کوشش در رسیدن به موفقیت.
  • روحانیت: برای تشویق به دنبال کردن راه معنویت و کمال.

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: