حافظ غزل شماره 217

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

مطالب پیشنهادی

حافظ غزل شماره 217

مسلمانان مرا وقتی دلی بود

که با وی گفتمی گر مشکلی بود

به گِردابی چو می‌افتادم از غم

به تدبیرش امیدِ ساحلی بود

دلی همدرد و یاری مصلحت بین

که اِستِظهارِ هر اهلِ دلی بود

ز من ضایع شد اندر کویِ جانان

چه دامنگیر یا رب منزلی بود

هنر بی‌عیبِ حِرمان نیست لیکن

ز من محروم‌تر کِی سائلی بود؟

بر این جانِ پریشان رحمت آرید

که وقتی کاردانی کاملی بود

مرا تا عشق تعلیمِ سخن کرد

حدیثم نکتهٔ هر محفلی بود

مگو دیگر که حافظ نکته‌دان است

که ما دیدیم و محکم جاهلی بود

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 217 حافظ: مسلمانان مرا وقتی دلی بود

غزل شماره 217 حافظ یکی از غزل‌های عمیق و پرمعنای دیوان اوست که به موضوع دوستی، یاری، و دردهای دل می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی ساده و صمیمی، به بیان دلتنگی خود برای دوستی می‌پردازد که او را درک می‌کرد و همدلی می‌نمود.

معنی بیت به بیت:

مسلمانان مرا وقتی دلی بود: وقتی که من دلی داشتم و احساساتم را بروز می‌دادم، مسلمانان به من می‌گفتند دیوانه هستم.
که با وی گفتمی گر مشکلی بود: وقتی که با او (دوستم) مشکلی داشتم، با او در میان می‌گذاشتم.
به گردابی چو می‌افتادم از غم: وقتی که در گرداب غم فرو می‌رفتم،
به تدبیرش امید ساحلی بود: امیدم به تدبیر او بود که مرا به ساحل نجات برساند.
دلی همدرد و یاری مصلحت بین: دلی همدرد و یاری که در همه حال به من خیرخواهی می‌کرد.
که استظهار هر اهل دلی بود: که تکیه‌گاه هر دل شکسته‌ای بود.

تفسیر کلی غزل:

حافظ در این غزل، از فقدان دوستی صمیمی و همدل ابراز ناراحتی می‌کند. او می‌گوید که زمانی که دلی داشت و احساسات خود را بروز می‌داد، دیگران او را دیوانه می‌پنداشتند، اما دوستی داشت که او را درک می‌کرد و در مشکلات به او کمک می‌نمود. این غزل بیانگر اهمیت دوستی و همدلی در زندگی انسان است.

مفاهیم کلیدی:

دوستی صمیمی: اهمیتی که حافظ برای دوستی قائل است.
درک متقابل: نیاز انسان به کسی که او را درک کند.
همدلی و یاری: اهمیت همدلی و کمک به دیگران در مواقع سختی.
تنهایی و دلتنگی: احساس تنهایی و دلتنگی شاعر به دلیل فقدان دوست.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای نیاز به دوست و همراه، احساس تنهایی و دلتنگی است. همچنین می‌تواند به معنای جستجو برای کسی باشد که بتوان به او اعتماد کرد و مشکلات خود را با او در میان گذاشت.