حافظ غزل شماره 210

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 210

دوش در حلقهٔ ما قصّهٔ گیسویِ تو بود

تا دلِ شب سخن از سلسلهٔ مویِ تو بود

دل که از ناوَکِ مژگانِ تو در خون می‌گشت

باز مشتاقِ کمانخانهٔ ابرویِ تو بود

هم عَفَاالله صبا کز تو پیامی می‌داد

ور نه در کس نرسیدیم که از کویِ تو بود

عالَم از شور و شرِ عشق خبر هیچ نداشت

فتنه انگیزِ جهان غمزهٔ جادویِ تو بود

منِ سرگشته هم از اهلِ سلامت بودم

دامِ راهم شِکَنِ طُرِّهٔ هندویِ تو بود

بِگُشا بندِ قَبا تا بِگُشایَد دلِ من

که گُشادی که مرا بود ز پهلویِ تو بود

به وفایِ تو که بر تربتِ حافظ بِگُذَر

کز جهان می‌شد و در آرزویِ رویِ تو بود

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 210 حافظ: دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

غزل شماره 210 حافظ یکی از غزل‌های مشهور و پررمز و راز دیوان اوست. این غزل به زیبایی به موضوع عشق، زیبایی و جذابیت معشوق می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی لطیف و شاعرانه، به توصیف زیبایی‌های معشوق و تأثیر او بر دیگران می‌پردازد.

معنی بیت به بیت:

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود: دیشب در مجلس ما، موضوع گفتگو درباره گیسوان زیبای تو بود.
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود: تا نیمه‌های شب صحبت از زلف‌های تو به میان بود.
دل که از ناوک مژگان تو در خون می‌گشت: دلم که از تیر مژه‌های تو زخمی شده بود،
باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود: باز هم مشتاق کمان ابروهای تو بود.
هم عفاالله صبا کز تو پیامی می‌داد: خدا رحمت کند نسیمی را که از تو پیام می‌آورد،
ور نه در کس نرسیدیم که از کوی تو بود: وگرنه به کسی نمی‌رسیدیم که از کوچه تو خبر بیاورد.
عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت: دنیا از شور و شر عشق خبر نداشت،
فتنه انگیز جهان غمزه جادوی تو بود: فتنه‌انگیز جهان، چشمک جادوی تو بود.
من سرگشته هم از اهل سلامت بودم: من که سرگشته و مجنون بودم، از اهل سلامت نیز به دور بودم،
دام راهم شکن طره هندوی تو بود: موی هندوی تو مانع راه من شده بود.
بگشا بند قبا تا بگشاید دل من: دکمه‌های جامه‌ات را باز کن تا دل من نیز باز شود،
که گشادی که مرا بود ز پهلوی تو بود: زیرا گشایش من به تو و آغوش تو بستگی دارد.

تفسیر کلی غزل:

حافظ در این غزل، به زیبایی به توصیف زیبایی‌های معشوق و تأثیر او بر دیگران می‌پردازد. او از شب نشینی و گفتگو درباره زیبایی‌های معشوق می‌گوید و به تأثیر چشم‌ها و ابروهای معشوق بر دل او اشاره می‌کند. شاعر با استفاده از زبان شاعرانه و تشبیهات زیبا، زیبایی‌های معشوق را به تصویر می‌کشد و از او به عنوان عامل آشوب و فتنه در دل‌ها یاد می‌کند.

مفاهیم کلیدی:

عشق و زیبایی: عشق عمیق شاعر به معشوق و توصیف زیبایی‌های او.
تأثیر معشوق: تأثیر عمیق معشوق بر دیگران و ایجاد آشوب در دل‌ها.
شوق و اشتیاق: شوق و اشتیاق شدید شاعر به دیدار معشوق.
عرفان و معنویت: استفاده از نمادهای عرفانی برای بیان احساسات.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای دلتنگی برای معشوق، شوق دیدار و علاقه به زیبایی‌ها است. همچنین می‌تواند به معنای جستجو برای عشق و زیبایی در زندگی باشد.