حافظ غزل شماره 206

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 206

پیش از اینَت بیش از این اندیشهٔ عُشّاق بود

مِهرورزیِ تو با ما شُهرهٔ آفاق بود

یاد باد آن صحبتِ شب‌ها که با نوشین لبان

بحثِ سِرِّ عشق و ذکرِ حلقهٔ عُشّاق بود

پیش از این کاین سقفِ سبز و طاقِ مینا بَرکِشند

مَنظَرِ چشمِ مرا ابرویِ جانان طاق بود

از دَمِ صبحِ ازل تا آخرِ شامِ ابد

دوستی و مِهر بر یک عهد و یک میثاق بود

سایهٔ معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد؟

ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

حُسنِ مَه رویانِ مجلس گرچه دل می‌بُرد و دین

بحثِ ما در لطفِ طبع و خوبیِ اخلاق بود

بر درِ شاهم گدایی نکته‌ای در کار کرد

گفت بر هر خوان که بِنْشَستَم خدا رزّاق بود

رشتهٔ تسبیح اگر بُگْسَست معذورم بدار

دستم اندر دامنِ ساقیِ سیمین ساق بود

در شبِ قدر ار صَبوحی کرده‌ام، عیبم مکن

سرخوش آمد یار و جامی بر کنارِ طاق بود

شعرِ حافظ در زمانِ آدم اندر باغِ خُلد

دفترِ نسرین و گُل را زینتِ اوراق بود

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 206 حافظ: پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

غزل شماره 206 حافظ یکی از غزل‌های مشهور و پررمز و راز دیوان اوست. این غزل به زیبایی به موضوع عشق، خاطرات گذشته و امیدواری به آینده می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی لطیف و عرفانی، به بیان احساسات درونی و آرزوهای خود می‌پردازد.

معنی بیت به بیت:

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود: پیش از اینکه تو وارد زندگی ما شوی، عشق و علاقه ما به هم بسیار زیاد بود.
مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود: مهر و محبت تو نسبت به ما در همه جا زبانزد خاص و عام بود.
یاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین لبان: یاد آن شب‌های دلنشین که با لبان شیرین تو
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود: درباره عشق و حلقه ارادتمندان به معشوق گفتگو می‌کردیم.
پیش از این کاین سقف سبز و طاق مینا برکشند: پیش از اینکه این آسمان آبی و این ساختمان‌های زیبا ساخته شود،
منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود: ابروی معشوق من برای من مانند طاقی زیبا بود که به آن خیره می‌شدم.

تفسیر کلی غزل:

حافظ در این غزل، به یادآوری خاطرات شیرین گذشته با معشوق می‌پردازد. او از عشق عمیق و علاقه‌ای که به معشوق داشته، سخن می‌گوید و به روزگاری اشاره می‌کند که همه چیز در نظر او به معشوق گره خورده بود. شاعر با استفاده از زبان شاعرانه و تشبیهات زیبا، لحظات خوشی را که با معشوق سپری کرده است، به تصویر می‌کشد.