تفسیر غزل 166 حافظ: روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

غزل شماره 166 حافظ یکی از اشعار امیدبخش و دلنشین اوست که به پایان یافتن روزهای سخت و آغاز دوره‌ای جدید اشاره می‌کند. این غزل با این بیت آغاز می‌شود:

• روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

این بیت به این معناست که روزهای دوری از یار و شب‌های جدایی به پایان رسیده است.

معنی بیت به بیت و تفسیر کلی:

حافظ در این غزل به پایان رسیدن روزهای سخت و آغاز دوره‌ای جدید اشاره می‌کند. او می‌گوید که روزهای دوری از یار و شب‌های جدایی به پایان رسیده است و حالا زمان آن رسیده که از نعمت‌های زندگی لذت ببرد.

در ادامه، حافظ به نعمت‌هایی که به او رسیده اشاره می‌کند و از خداوند متعال تشکر می‌کند. او می‌گوید که همه سختی‌ها و رنج‌هایی که کشیده، به پایان رسیده است و حالا به آرامش رسیده است.

مفاهیم کلیدی:

• پایان سختی‌ها و آغاز خوشبختی: این غزل به پایان رسیدن روزهای سخت و آغاز دوره‌ای جدید اشاره می‌کند.
• شکرگزاری: حافظ از خداوند متعال به خاطر نعمت‌هایی که به او رسیده تشکر می‌کند.
• امید: این غزل پیام امید و خوشبختی را به همراه دارد.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، می‌تواند به این معنا باشد که فرد به زودی از مشکلات و سختی‌های خود رها می‌شود و به خوشبختی می‌رسد. همچنین، این غزل می‌تواند به فرد یادآوری کند که باید شکرگزار نعمت‌های خداوند باشد.

کاربردهای این غزل:

• افزایش روحیه: این غزل می‌تواند به افرادی که در شرایط سختی قرار دارند، روحیه بدهد.
• امیدواری به آینده: این غزل به ما یادآوری می‌کند که باید به آینده امیدوار باشیم.
• شکرگزاری: این غزل به ما یادآوری می‌کند که باید شکرگزار نعمت‌های خداوند باشیم.