تفسیر غزل شماره 447 حافظ: بیا با ما مورز این کینه داری

غزل شماره 447 حافظ یکی از غزل‌های پندآموز و اجتماعی دیوان حافظ است که شاعر در آن با زبانی شیوا و تصاویری بدیع، به موضوعاتی همچون کینه ورزی، دوستی و پند به زاهدان پرداخته است. این غزل، توصیفی است از حالتی اجتماعی و دعوتی به همدلی و برادری.

مفهوم کلی غزل:

• دعوت به دوستی و برادری: شاعر در این غزل، به دوستان خود توصیه می‌کند که کینه ورزی را کنار بگذارند و به جای آن به دوستی و برادری روی آورند.
• انتقاد از زاهدان: شاعر در این غزل، به زاهدان انتقاد می‌کند و می‌گوید که آنها به ظاهر زاهد هستند اما در باطن کینه توزند.
• پند و اندرز: شاعر در این غزل، پندهایی اخلاقی به مخاطبان خود می‌دهد و آنها را به نیکوکاری و پرهیز از بدی دعوت می‌کند.

تفسیر بیت به بیت:

• بیت اول: “بیا با ما مورز این کینه داری”

  شاعر می‌گوید: بیا با ما کینه ورزی نکن.

• بیت دوم: “که حق صحبت دیرینه داری”

  شاعر می‌گوید: زیرا تو حق دوستی قدیمی با ما داری.

• بیت سوم: “نصیحت گوش کن کاین در بسی به از آن گوهر که در گنجینه داری”

  شاعر می‌گوید: به نصیحت من گوش کن که این نصیحت بهتر از آن گوهر است که در گنجینه داری.

• بیت چهارم: “ولیکن کی نمایی رخ به رندان تو کز خورشید و مه آیینه داری”

  شاعر می‌گوید: اما تو هرگز روی خود را به رندان نشان نمی‌دهی، در حالی که تو آینه خورشید و ماه هستی.

• بیت پنجم: “ای زاهد، از رندان بدگویی مکن و بر حذر باش”

  شاعر به زاهد می‌گوید: ای زاهد، از رندان بدگویی نکن و از آنها بترس.

• بیت ششم: “که این آتش نهانی تو روزی بر سر خود خواهد آواز”

  شاعر می‌گوید: این آتش کینه که در دل تو پنهان است، روزی بر سر خودت خواهد ریخت.

• بیت هفتم: “تو گر خود را ز اهل صفا می‌پنداری”

  شاعر می‌گوید: اگر فکر می‌کنی از اهل صفا هستی.

• بیت هشتم: “ببین در کار خود کاین چه‌ها می‌داری”

  شاعر می‌گوید: به کارهای خودت نگاه کن و ببین که چه کارهایی می‌کنی.

نتیجه‌گیری:

غزل 447 حافظ، اثری است که در آن به موضوعات اجتماعی و اخلاقی پرداخته شده است. شاعر در این غزل، به کینه ورزی و بدگویی انتقاد کرده و به دوستی و برادری توصیه می‌کند. این غزل، یک اثر پندآموز است که می‌تواند برای همه انسان‌ها مفید باشد.

نکات قابل توجه:

• انتقاد از زاهدان: شاعر در این غزل، به زاهدان به عنوان نمادی از افرادی که ظاهرالصلاح هستند اما در باطن کینه توزند، انتقاد می‌کند.
• دعوت به همدلی: شاعر در این غزل، به همدلی و برادری دعوت می‌کند و می‌گوید که باید از کینه ورزی پرهیز کرد.
• پند اخلاقی: این غزل، حاوی پندهای اخلاقی بسیاری است که می‌تواند برای زندگی روزمره مفید باشد.