حافظ غزل شماره 417
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 417
عیشم مدام است از لعل دلخواه
کارم به کام است الحمدلله
ای بخت سرکش تنگش به بر کش
گه جام زر کش گه لعل دلخواه
ما را به رندی افسانه کردند
پیران جاهل شیخان گمراه
از دست زاهد کردیم توبه
و از فعل عابد استغفرالله
جانا چه گویم شرح فراقت
چشمی و صد نم جانی و صد آه
کافر مبیناد این غم که دیده‌ست
از قامتت سرو از عارضت ماه
شوق لبت برد از یاد حافظ
درس شبانه ورد سحرگاه
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 417 حافظ: عیشم مدام است از لعل دلخواه
غزل شماره 417 حافظ یکی از غزل‌های مشهور اوست که به موضوع لذت زندگی، شادی و خوش‌گذرانی می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و پر از طنز، به توصیف لذت‌های زندگی پرداخته و از انتقادهای دیگران نسبت به سبک زندگی خود بی‌تفاوت است.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “عیشم مدام است از لعل دلخواه”؛ حافظ می‌گوید که لذت او از نوشیدن شراب و عشق ورزیدن به معشوق است.
- بیت دوم: “کارم به کام است الحمدلله ای بخت سرکش تنگش به بر کش”؛ حافظ می‌گوید که کارش به خوبی پیش می‌رود و از بخت و اقبال خود راضی است.
- بیت سوم: “گه جام زر کش گه لعل دلخواه”؛ حافظ می‌گوید گاهی جام زرین و گاهی لب معشوق را به کام می‌گیرد.
- بیت چهارم: “ما را به رندی افسانه کردند پیران جاهل شیخان گمراه”؛ حافظ می‌گوید که پیران و زاهدان به او لقب رند داده‌اند.
- بیت پنجم: “در حلقه رندان چه جای گله است”؛ حافظ می‌گوید که در جمع رندان گله‌ای نیست.
- بیت ششم: “گر پیر مغان گوید که حافظ باده مخور گو تا بیارند که من تشنه‌ترم”؛ حافظ می‌گوید اگر پیر مغان به او بگوید که شراب نخور، او بیشتر خواهان شراب خواهد شد.
- بیت هفتم: “من کوزه گر دیرینم و جامم همه ترک است در دست من آب حیات است و باده ناب”؛ حافظ خود را کوزه‌گر قدیمی می‌داند که جام‌های او ترک خورده‌اند، اما در این جام‌های ترک خورده آب حیات و باده ناب وجود دارد.
تفسیر کلی:
این غزل، بیانگر لذت‌گرایی و بی‌خیالی حافظ است. او در این غزل، به انتقاد از زاهدان و ریاکاران پرداخته و از سبک زندگی خود دفاع می‌کند. حافظ در این غزل، به لذت‌های دنیوی و مادی بیش از لذت‌های معنوی اهمیت می‌دهد.
معانی ضمنی:
- لذت‌گرایی: لذت‌گرایی و بی‌خیالی اصلی‌ترین موضوع این غزل است.
- انتقاد از زاهدان: حافظ به زاهدان و ریاکاران انتقاد می‌کند.
- بی‌اعتنایی به انتقادها: حافظ به انتقادهای دیگران بی‌تفاوت است.
تفسیرهای دیگر:
- تفسیر عاشقانه: این غزل به عنوان یک شعر عاشقانه و توصیف لذت‌های عشقی تفسیر می‌شود.
- تفسیر عرفانی: برخی مفسران، این غزل را دارای مضامین عرفانی می‌دانند و جام و باده را نمادی از معرفت و حقیقت می‌دانند.
موارد استفاده از این غزل:
- تحلیل و بررسی شعر حافظ: این غزل می‌تواند برای درک بهتر سبک و زبان شعر حافظ مورد استفاده قرار گیرد.
- مطالعه عرفان: این غزل می‌تواند برای مطالعه عرفان اسلامی و ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.
- شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی: این غزل به عنوان بخشی از ادبیات کلاسیک فارسی اهمیت دارد.
نکات اضافی:
- این غزل، بیانگر روحیه شاد و بی‌خیال حافظ است.
- حافظ در این غزل، از زبان و بیان بسیار زیبایی برای توصیف لذت‌های زندگی استفاده کرده است.
- این غزل، حاوی پیامی لذت‌گرایانه و بی‌خیال است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
