حافظ غزل شماره 378

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 378

ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم

جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم

عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است

کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم

رقم مغلطه بر دفتر دانش نزنیم

سر حق بر ورق شعبده ملحق نکنیم

شاه اگر جرعه رندان نه به حرمت نوشد

التفاتش به می صاف مروّق نکنیم

خوش برانیم جهان در نظر راهروان

فکر اسب سیه و زین مغرّق نکنیم

آسمان کشتی ارباب هنر می‌شکند

تکیه آن به که بر این بحر معلّق نکنیم

گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید

گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم

حافظ ار خصم خطا گفت نگیریم بر او

ور به حق گفت جدل با سخن حق نکنیم

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 378 حافظ: ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم

غزل 378 حافظ یکی از غزل‌های مشهور و پر معناست که به موضوع اخلاق، عدالت و پرهیز از بدگویی و ستمگری می‌پردازد. حافظ در این غزل، به زیبایی به اهمیت پرهیز از بدگویی، تهمت و ظلم اشاره می‌کند و بر لزوم عدالت و انصاف در رفتار با دیگران تأکید می‌کند.

تفسیر بیت به بیت:

بیت اول: “ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم”؛ حافظ در این بیت به طور مستقیم به مخاطب خود می‌گوید که نباید بدگویی کنیم و نباید به دنبال ظلم و ستم باشیم.
بیت دوم: “جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم”؛ حافظ در این بیت به این نکته اشاره می‌کند که نباید لباس کسی را سیاه کنیم (یعنی بدگویی کنیم) و در مقابل، لباس خودمان را آبی (یعنی خوب و پاک) جلوه دهیم.
بیت سوم: “عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است”؛ حافظ می‌گوید که عیب‌جویی از فقیر و ثروتمند، هر دو بد است و نباید به کسی به خاطر کم یا زیاد داشتن چیزی ایراد گرفت.
بیت چهارم: “کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم”؛ حافظ می‌گوید که کار بد، هر چقدر هم که به نفع ما باشد، انجام دادن آن درست نیست و باید از آن پرهیز کرد.

تفسیر کلی:

در این غزل، حافظ به زیبایی به اهمیت اخلاق نیکو و پرهیز از بدی‌ها اشاره می‌کند. او بر لزوم عدالت، انصاف و احترام متقابل بین انسان‌ها تأکید می‌کند. حافظ در این غزل، به ما یادآوری می‌کند که انسان‌ها باید در رفتار با یکدیگر مهربان و بخشنده باشند و از بدگویی، تهمت و ظلم پرهیز کنند.

نکات قابل توجه:

اخلاق نیکو: غزل سراسر از اهمیت اخلاق نیکو و پرهیز از بدی‌ها سخن می‌گوید.
عدالت و انصاف: حافظ بر لزوم عدالت و انصاف در رفتار با دیگران تأکید می‌کند.
پرهیز از بدگویی: حافظ به شدت به بدگویی و تهمت زدن انتقاد می‌کند.
اهمیت انسانیت: حافظ به اهمیت انسانیت و احترام متقابل بین انسان‌ها اشاره می‌کند.