حافظ غزل شماره 349
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 349
دوش سودایِ رُخَش گفتم ز سر بیرون کُنَم
گفت کو زنجیر؟ تا تدبیرِ این مجنون کُنَم
قامتش را سرو گفتم، سر کشید از من به خشم
دوستان از راست می‌رَنجَد نِگارم، چون کنم؟
نکته ناسنجیده گفتم دلبرا معذور دار
عشوه‌ای فرمای تا من طبع را موزون کنم
زردرویی می‌کَشَم زان طبعِ نازک، بی‌گناه
ساقیا جامی بده تا چهره را گُلگون کنم
ای نسیمِ منزلِ لیلی خدا را تا به کی
رَبع را برهم زنم، اَطلال را جیحون کنم
من که رَه بُردم به گنجِ حُسنِ بی‌پایان دوست
صد گدایِ همچو خود را بعد از این قارون کنم
ای مَهِ صاحب قران، از بنده حافظ یاد کن
تا دعایِ دولتِ آن حُسنِ روزافزون کنم
توضیح . معنی . تفسیر
غزل شماره 349 حافظ: دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
موضوع اصلی غزل:
این غزل حافظ، به ظاهری ساده اما باطنی عمیق، به موضوع عشق، جدایی و تلاش برای فراموش کردن معشوق می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی طنزآمیز و کنایه‌آمیز، به چالش‌های عشق و تلاش برای رهایی از آن می‌پردازد.
متن غزل:
دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم … (بقیه غزل)
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم” حافظ در این بیت، تصمیم خود را برای فراموش کردن معشوق بیان می‌کند. اما این تصمیم به سادگی عملی نیست و او به دنبال راهی برای رهایی از این عشق است.
- بیت دوم: “گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم” در این بیت، حافظ با طنزآمیز، به سختی فراموش کردن معشوق اشاره می‌کند. او می‌گوید که برای آرام کردن این دل دیوانه به زنجیر نیاز دارد.
تفسیر کلی غزل:
حافظ در این غزل، به زیبایی به چالش‌های عشق و تلاش برای فراموش کردن معشوق پرداخته است. او با استفاده از زبان طنزآمیز و کنایه‌آمیز، به نشان دادن پیچیدگی‌های احساسات انسانی می‌پردازد. این غزل، بیانگر تلاش بیهوده برای فراموش کردن کسی است که عمیقا دوستش داریم.
مفاهیم کلیدی در غزل:
- عشق: عشق به عنوان یک نیروی قدرتمند و کنترل‌ناپذیر.
- جدایی: جدایی از معشوق و تلاش برای فراموش کردن او.
- تلاش بیهوده: تلاش برای رهایی از عشقی که ریشه در دل دارد.
- مجنون: نماد کسی که به شدت عاشق شده و از عقل و هوش خود بیگانه شده است.
تعبیر فال:
تعبیر فال این غزل می‌تواند بسته به شرایط فرد متفاوت باشد. اما به طور کلی، این غزل می‌تواند نشان‌دهنده‌ی تلاش برای فراموش کردن گذشته، رهایی از وابستگی‌های احساسی و شروع یک زندگی جدید باشد. همچنین، این غزل می‌تواند به افرادی که در روابط عاطفی خود با مشکل مواجه هستند، امید بدهد و آن‌ها را به ادامه دادن تشویق کند.
نکات قابل توجه:
- این غزل، یکی از غزل‌های پر معنا و چندوجهی حافظ است که تفسیرهای مختلفی از آن ارائه شده است.
- مفاهیم موجود در این غزل، همچنان برای انسان‌های امروز نیز جذاب و قابل تأمل است.
- این غزل، می‌تواند به عنوان یک دعوت به پذیرش واقعیت و حرکت به سوی آینده باشد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
