حافظ غزل شماره 316
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 316
زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکَنی بنیادم
مِی مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم
زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
طُرّه را تاب مده تا ندهی بر بادم
یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم
رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافراز که از سرو کنی آزادم
شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی ما را
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم
شهرهٔ شهر مشو تا نَنَهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم
رحم کن بر من مسکین و به فریادم رَس
تا به خاک در آصف نرسد فریادم
حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی
من از آن روز که در بند توام آزادم
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 316 حافظ: زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
غزل 316 حافظ یکی از مشهورترین و پرکاربردترین غزل‌های او در فال حافظ است. این غزل با بیت آغازین “زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم” شروع می‌شود و به طور کلی به مضامین عشق، دل‌دادگی، و رابطه بین عاشق و معشوق می‌پردازد.
مضامین اصلی غزل:
- عشق و دل‌دادگی: شاعر در این غزل به شدت عاشق معشوق خود است و از او می‌خواهد که با رفتارهای خود او را آزرده نکند.
- هشدار به معشوق: شاعر با زبان شعر به معشوق هشدار می‌دهد که با رفتارهایش باعث آزار و رنجش او نشود.
- بندگی و عشق: شاعر خود را بنده‌ی معشوق می‌داند و از او می‌خواهد که به او رحم کند.
تفسیر بیت به بیت:
هر بیت این غزل به توصیف احساسات شاعر و درخواست‌هایی از معشوق می‌پردازد.
- زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم: شاعر از معشوق می‌خواهد موهایش را به باد ندهد تا او را از خود برنجاند.
- ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم: شاعر از معشوق می‌خواهد که ناز نکند تا او را از پا نیاندازد.
- می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر: شاعر از معشوق می‌خواهد با همه معاشقه نکند تا او را آزرده خاطر نکند.
- سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم: شاعر از معشوق می‌خواهد که سرکشی نکند تا او مجبور نشود فریاد بزند.
و بیت‌های دیگر نیز به همین ترتیب به درخواست‌های شاعر از معشوق و ترس او از از دست دادن او می‌پردازند.
تفسیر کلی غزل:
این غزل، توصیفی شاعرانه از عشق سوزان و دل‌دادگی شاعر به معشوق است. حافظ در این غزل به زیبایی ترس از دست دادن معشوق را بیان کرده و از او می‌خواهد که با رفتارهایش باعث رنجش او نشود.
تعبیر غزل در فال حافظ
در فال حافظ، این غزل معمولاً به عنوان نشانه‌ای از عشق، دل‌دادگی، ترس از دست دادن، و نیاز به مراقبت در روابط تعبیر می‌شود. همچنین ممکن است به عنوان هشداری برای فرد فال‌گیر باشد تا در روابط خود بیشتر مراقب باشد.
تعبیرهای رایج برای این غزل در فال حافظ به شرح زیر است:
- عشق و دل‌دادگی شدید: نشان می‌دهد که فال‌گیر به شدت عاشق کسی است.
- ترس از دست دادن: نشان می‌دهد که فال‌گیر از دست دادن کسی که دوستش دارد می‌ترسد.
- نیاز به مراقبت در روابط: نشان می‌دهد که فال‌گیر باید در روابط خود بیشتر مراقب باشد.
- هشدار به رفتارهای دیگران: نشان می‌دهد که افراد اطراف فال‌گیر ممکن است با رفتارهایشان به او آسیب برسانند.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
