تفسیر غزل شماره 263 حافظ: “بیا و کشتی ما در شط شراب انداز”

یک دعوت به لذت‌جویی و بی‌خیالی

این غزل حافظ، دعوتی صریح به لذت‌جویی و بی‌خیالی است. شاعر در این غزل، با زبانی ساده و روا، از معشوق می‌خواهد که به او بپیوندد و در دریای شراب غرق شوند.

تفسیر بیت به بیت:

• بیت اول: “بیا و کشتی ما در شط شراب انداز” شاعر از معشوق می‌خواهد که کشتی عشقشان را در دریای شراب فرو ببرند. شراب در شعر حافظ اغلب نماد عشق و لذت است.
• که گفته‌اند نیکی کن و در آب انداز” این بیت کنایه‌ای به ضرب‌المثلی است که می‌گوید نیکی کن و در آب انداز. شاعر با طنزی لطیف می‌گوید که نیکی کردن در این دنیا سودی ندارد و بهتر است که در لذت غرق شویم.
• مکن ز دست ما کاری که گر نبودی ما” شاعر می‌گوید که اگر ما نبودیم، تو چه کاره‌ای بودی؟ این بیت نشان از اعتماد به نفس و جسارت شاعر دارد.
• به عیش و نوش و ناز و نعمت می‌پرداختی” شاعر می‌گوید که اگر ما نبودیم، تو به عیش و نوش و لذت مشغول بودی.
• بيا و جام مي در دست ما بده که من/ ز دست ساقی خوبان طلب ندارم” شاعر از معشوق می‌خواهد که جام شراب را به دست او بدهد و می‌گوید که دیگر از ساقی‌های دیگر چیزی نمی‌خواهد.
• به جز لب نوشين تو که آب حیات است” شاعر می‌گوید که تنها چیزی که او می‌خواهد، لب‌های شیرین معشوق است که مانند آب حیات است.

تفسیر کلی

در این غزل، حافظ با زبانی صریح و بی‌پیرایه، به لذت‌جویی و بی‌خیالی دعوت می‌کند. او از قید و بندهای دنیوی و اخلاقی رها شده و به دنبال لذت لحظه است.

نکات قابل توجه:

• لذت‌جویی: این غزل، تمجید از لذت‌جویی و بی‌خیالی است.
• شراب به عنوان نماد: شراب در این غزل نماد عشق و لذت است.
• طنز و کنایه: شاعر با استفاده از طنز و کنایه، به برخی از باورهای رایج انتقاد می‌کند.

تعبیر فال:

اگر این غزل به عنوان فال انتخاب شود، می‌تواند نشانه‌ای از نیاز به لذت بردن از زندگی و رهایی از قید و بندها باشد. همچنین، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی میل به روابط عاشقانه و صمیمی باشد.