حافظ غزل شماره 195
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 195
غلامِ نرگسِ مستِ تو تاجدارانند
خرابِ بادهٔ لعلِ تو هوشیارانند
تو را صبا و مرا آبِ دیده شد غَمّاز
و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند
ز زیرِ زلفِ دوتا چون گذر کُنی بِنْگر
که از یَمین و یَسارت چه سوگوارانند
گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببین
که از تَطاوُلِ زلفت چه بی‌قرارانند
نصیبِ ماست بهشت ای خداشناس برو
که مُستَحَقِّ کرامت گناهکارانند
نه من بر آن گُلِ عارض غزل سُرایم و بس
که عَندَلیبِ تو از هر طرف هزارانند
تو دستگیر شو ای خضرِ پی خجسته که من
پیاده می‌روم و هَمرَهان سوارانند
بیا به میکده و چهره ارغوانی کن
مرو به صومعه کآنجا سیاه کارانند
خلاصِ حافظ از آن زلفِ تابدار مباد
که بستگانِ کمندِ تو رستگارانند
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 195 حافظ: غلام نرگس مست تو تاجدارانند
غزل شماره 195 حافظ یکی از غزل‌های عاشقانه و در عین حال انتقادی شاعر است. حافظ در این غزل، با زبانی زیبا و شیوا، به موضوع عشق، زیبایی، قدرت و فریبندگی اشاره می‌کند و در عین حال، به انتقاد از برخی رفتارهای اجتماعی و شخصیت‌های خاص می‌پردازد.
معنی بیت به بیت:
- غلام نرگس مست تو تاجدارانند: غلامان نرگس مست تو (یعنی عاشقان تو) حتی پادشاهان هستند.
- که در بند زلف تو اسیرانند: همه در بند زلف تو اسیر شده‌اند.
- زلف تو یغمای دل‌هاست و خونخوار جگرها: زلف تو همه دل‌ها را غارت می‌کند و جگرها را خون‌آلود می‌سازد.
- که در این بحر گیسویت غوغا برپاست: در این دریای زلف تو، آشوب و غوغا به پا است.
- آنچه گویم همه از عشق توست و بس: همه آنچه می‌گویم از عشق توست و بس.
- گر چه دشمنان به من کین دوزند و کین بپوشند: اگرچه دشمنان به من کینه ورزند و کینه توزند،
- عاقبت کار به مقصود من انجام شود: در نهایت، کار به آنچه من می‌خواهم ختم خواهد شد.
- گر چه طعنه زنند اهل نظر به من و تو: اگرچه اهل نظر به من و تو طعنه بزنند،
- لیک ما را به جز این کار دیگر چه سود؟ اما ما به جز این کار (یعنی عشق ورزیدن) چه سود دیگری می‌بریم؟
- حافظا در طلب یار مباش بی‌صبر: ای حافظ، در طلب یار بی‌صبر نباش.
- که یار آشناست و تو بیگانه‌ای: یار به تو آشناست اما تو به او بیگانه‌ای.
تفسیر کلی غزل:
حافظ در این غزل، به قدرت عشق و زیبایی اشاره می‌کند و می‌گوید که همه انسان‌ها، حتی پادشاهان، در بند عشق و زیبایی معشوق او هستند. شاعر با زبان طنز و کنایه، به این موضوع اشاره می‌کند که زلف معشوق او مانند دریایی است که همه را در خود غرق می‌کند.
در ادامه، حافظ به انتقاد از کسانی که به او و معشوقش طعنه می‌زنند، می‌پردازد. او می‌گوید که عشق و علاقه او به معشوق واقعی است و به حرف‌های دیگران اهمیتی نمی‌دهد.
مفاهیم کلیدی:
- قدرت عشق: عشق به عنوان نیرویی قدرتمند که همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
- زیبایی معشوق: زیبایی معشوق به عنوان عاملی برای جذب دیگران.
- انتقاد اجتماعی: انتقاد از کسانی که به عشق و زیبایی بی‌اعتنا هستند.
- صبری و شکیبایی: توصیه به شکیبایی در راه عشق.
تعبیر در فال:
اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای رسیدن به موفقیت در عشق و علاقه است. همچنین می‌تواند به معنای مواجهه با مخالفت‌ها و انتقادها در راه رسیدن به هدف باشد.
کاربردهای این غزل:
- توصیف عشق: این غزل به زیبایی عشق و تأثیر آن بر انسان‌ها را توصیف می‌کند.
- انتقاد اجتماعی: به طور غیر مستقیم به برخی رفتارهای اجتماعی مانند حسادت و انتقاد دیگران اشاره می‌کند.
- امید به آینده: با وجود مخالفت‌ها، شاعر به آینده امیدوار است.
در کل، غزل شماره 195 حافظ، یک اثر هنری بی‌نظیر است که به زیبایی تمام، به موضوع عشق، زیبایی و قدرت آن می‌پردازد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
