تفسیر غزل شماره 194 حافظ: سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

غزل شماره 194 حافظ یکی از غزل‌های عمیق و فلسفی اوست که به موضوع گذر زمان، زندگی و مرگ و همچنین امید و ناامیدی می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی زیبا و پر رمز و راز، به گذر عمر و ناپایداری دنیا اشاره می‌کند.

معنی بیت به بیت:

• سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند: کسانی که بوی خوش یاس می‌دهند (یعنی دوستان و همراهان) وقتی غم و اندوه بر ما بنشیند، آن را بیشتر بر ما می‌نشاند.
• پس از یک عمر، وقتی یک لحظه با ما بنشینند: پس از یک عمر زندگی، وقتی برای لحظه‌ای کنار ما بنشینند،
• زود برمی‌خیزند و به هنگام برخاستن: زود از کنار ما برمی‌خیزند و در هنگام برخاستن،
• نهال شوق در دل و خاطره می‌نشاند: نهال امید و شوق را در دل و خاطره ما می‌کارند.
• بده تا گل ببویم و عیشی کنم یک دم: بگذار تا گل ببویم و لحظه‌ای خوشی کنم،
• که فردا نوبت ماست که خاکیم و سنگیم: زیرا فردا نوبت ماست که به خاک تبدیل شویم و سنگین شویم.
• چو گل باید که خندان لب از جام بگیریم: مانند گل باید با لبخند از جام شراب بنوشیم،
• که شاید قطره‌ای خوناب در این جام باشد: شاید در این جام شراب، قطره‌ای خون دل باشد.

تفسیر کلی غزل:

حافظ در این غزل، به گذر زمان و ناپایداری دنیا اشاره می‌کند. او می‌گوید که دوستان و همراهان ما در زمان خوشی کنار ما هستند، اما در زمان سختی و غم از ما دور می‌شوند. شاعر به ما یادآوری می‌کند که عمر کوتاه است و باید از لحظات زندگی لذت ببریم.

مفاهیم کلیدی:

• گذر زمان: گذر سریع زمان و ناپایداری دنیا.
• دوستان و همراهان: وفاداری و بی‌وفایی دوستان.
• زندگی و مرگ: زندگی کوتاه و مرگ حتمی.
• شادی و غم: نوسانات زندگی و تجربه همزمان شادی و غم.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای گذر زمان و تغییرات زندگی است. همچنین می‌تواند به معنای اهمیت دوستی‌های واقعی و لذت بردن از لحظات زندگی باشد.

کاربردهای این غزل:

• فلسفه زندگی: این غزل به مفاهیم عمیق فلسفی مانند گذر زمان و مرگ می‌پردازد.
• دوستی و روابط: به اهمیت دوستی‌های واقعی و وفاداری اشاره می‌کند.
• لذت بردن از زندگی: به ما یادآوری می‌کند که باید از لحظات زندگی لذت ببریم.