تفسیر غزل 161 حافظ: کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

غزل 161 حافظ یکی از اشعار زیبا و عمیق اوست که به موضوع غم و اندوه و همچنین تاثیر شعر بر روح و روان انسان می‌پردازد. این غزل با این بیت آغاز می‌شود:

• کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

این بیت به این معناست که چه کسی می‌تواند با شعر، دل کسی را که غمگین است شاد کند؟

معنی بیت به بیت و تفسیر کلی:

حافظ در این غزل به این موضوع می‌پردازد که غم و اندوه بخشی از زندگی انسان است و گاهی اوقات شعر نمی‌تواند این غم را از بین ببرد. او می‌گوید که تقدیر الهی بر همه چیز حاکم است و انسان باید به آن راضی باشد. همچنین، حافظ به این نکته اشاره می‌کند که گاهی اوقات شادی و غم در کنار هم وجود دارند و نمی‌توان یکی را بدون دیگری تصور کرد.

در ادامه، حافظ به موضوعات مختلفی از جمله گذر زمان، بی‌ثباتی دنیا، و عشق و دلدادگی می‌پردازد. او می‌گوید که دنیا فانی است و هیچ چیز پایدار نیست. همچنین، حافظ به عشق و دلدادگی به عنوان یکی از بزرگترین لذت‌ها و دردهای زندگی اشاره می‌کند.

مفاهیم کلیدی:

• غم و اندوه: بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی انسان است.
• شعر و تاثیر آن بر روح و روان: شعر می‌تواند تسکینی برای دل‌های غمگین باشد اما نمی‌تواند همه غم‌ها را از بین ببرد.
• تقدیر و قضا و قدر: همه چیز بر اساس تقدیر الهی رقم می‌خورد.
• گذر زمان و بی‌ثباتی دنیا: هیچ چیز در دنیا پایدار نیست.
• عشق و دلدادگی: یکی از بزرگترین لذت‌ها و دردهای زندگی است.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، می‌تواند به این معنا باشد که فرد باید به تقدیر الهی راضی باشد و از غم و اندوه ناامید نشود. همچنین، این غزل می‌تواند به فرد یادآوری کند که دنیا فانی است و باید به دنبال ارزش‌های ماندگار باشد.

کاربردهای این غزل:

• تسکین دل‌های غمگین: این غزل می‌تواند به افرادی که غمگین هستند، تسکین دهد.
• پذیرش واقعیت: این غزل به ما یادآوری می‌کند که باید واقعیت زندگی را بپذیریم.
• امیدواری: با وجود همه سختی‌ها، این غزل به ما امید می‌دهد که زندگی ادامه دارد.