تفسیر غزل 157 حافظ: هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

غزل 157 حافظ یکی از اشعار عاشقانه و عرفانی اوست که به زیبایی عشق و دلدادگی را توصیف می‌کند. این غزل به نوعی بیانگر وابستگی عمیق شاعر به معشوق و آرزوی وصال اوست.

معنی بیت به بیت:

• هر که را با خط سبزت سر سودا باشد: هر کسی که دل به زلف سبز تو بسته باشد،
• پای از این دایره بیرون ننهد تا باشد: از این دایره‌ی عشق خارج نمی‌شود تا اینکه،
• من چو از خاک لحد لاله صفت برخیزم: من مانند لاله از خاک قبر برخیزم. این بیت به آرزوی شاعر برای دیدار معشوق حتی پس از مرگ اشاره دارد.
• داغ سودای توام سر سویدا باشد: داغ عشق تو در دل من همواره تازه باشد.
• تا که من در طلب وصل توام همچنان بمانم: تا ابد در طلب وصال تو بمانم.
• چو شمع در فراق تو شب تا سحر بسوزم: مانند شمع در فراق تو شب تا صبح بسوزم.
• تا که جان در قفس تن به هوای تو بپرد: تا زمانی که جانم در قفس تن به هوای تو پرواز کند.
• هر کجا روم نظر من به سوی روی تو باشد: هر کجا بروم نگاهم به سوی روی تو باشد.
• هر چه گویم همه از عشق تو حکایت کند: هر چه بگویم حکایت از عشق تو کند.
• حافظ از عشق تو ای دوست چنین بی‌خود شد و گفت: حافظ از عشق تو ای دوست اینچنین بی‌خود شد و گفت:
• که جز این نیست که در میکده عشق تو شدم خمار: جز این نیست که در میکده عشق تو مست شدم.

تفسیر کلی:

در این غزل، حافظ به زیبایی عشق و دلدادگی را توصیف می‌کند. او می‌گوید که عشق به معشوق، او را به بند کشیده و او حاضر است برای وصال به معشوق از جان خود بگذرد. این غزل بیانگر عمق عشق شاعر به معشوق و وابستگی شدید او به محبوب است.

مفاهیم کلیدی:

• عشق و دلدادگی: عشق به عنوان نیرویی قدرتمند و همه گیر توصیف شده است.
• وفاداری: شاعر به وفاداری خود به معشوق تاکید می‌کند.
• آرزوی وصال: بزرگترین آرزوی شاعر وصال به معشوق است.
• تسلیم شدن در برابر عشق: شاعر خود را کاملاً تسلیم عشق به معشوق کرده است.

کاربردهای این غزل:

• درک بهتر عشق: این غزل به ما کمک می‌کند تا عشق را به عنوان یک نیروی قدرتمند و پیچیده درک کنیم.
• اهمیت وفاداری: این غزل به اهمیت وفاداری در روابط انسانی اشاره می‌کند.
• یافتن انگیزه برای ادامه دادن: این غزل می‌تواند به افرادی که در روابط خود با مشکل مواجه هستند، انگیزه دهد تا به تلاش خود ادامه دهند.