حافظ غزل شماره 130
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 130
سحر بلبل حکایت با صبا کرد
که عشقِ رویِ گل با ما چه‌ها کرد
از آن رنگِ رُخَم، خون در دل افتاد
وز آن گلشن، به خارم مبتلا کرد
غلامِ همتِ آن نازنینم
که کار خیر بی روی و ریا کرد
من از بیگانگان دیگر ننالم
که با من هرچه کرد آن آشنا کرد
گر از سلطان طمع کردم، خطا بود
ور از دلبر وفا جُستَم، جفا کرد
خوشش باد آن نسیمِ صبحگاهی
که دردِ شب نشینان را دوا کرد
نقابِ گل کَشید و زلفِ سُنبل
گره بندِ قبای غنچه وا کرد
به هر سو بلبلِ عاشق در افغان
تَنَعُّم از میان، بادِ صبا کرد
بشارت بَر به کویِ می فروشان
که حافظ توبه از زهدِ ریا کرد
وفا از خواجگانِ شهر با من
کمالِ دولت و دین بوالوفا کرد
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 130 حافظ: سحر بلبل حکایت با صبا کرد
غزل شماره 130 حافظ یکی از مشهورترین و پر از نکته‌های عرفانی و اجتماعی این شاعر بزرگ است. این غزل به دلیل استفاده از نمادها و استعاره‌های فراوان، همواره مورد توجه مفسران و علاقه‌مندان به شعر حافظ بوده است.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول و دوم: سحرگاه بلبل با نسیم صبحگاهی (صبا) سخن گفت و از عشق به گل و آنچه بر سرش آورده شکایت کرد.
- بیت سوم و چهارم: به خاطر رنگ رخسار گل، خون در دل ما افتاد و گویی لاله‌های چمن نیز ما را به یاد عشق و دلدادگی انداختند.
- بیت پنجم و ششم: اگر شراب نبود تا با لب شیرین ساقی نوشیده شود، خون جگر ما را سیراب می‌کرد.
- بیت هفتم و هشتم: وقتی چهره تو مانند گل را دیدم، دیگر به جهان توجهی نداشتم، زیرا هر کجا نگاه می‌کردم تو را می‌دیدم.
- بیت نهم و دهم: اگر آن ترک شیرازی (که نماد زیبایی و جوانی است) به جام شراب ساقی، غزل‌های حافظ را بخواند، چه بهتر. زیرا حافظ در پی جانان (معشوق) رفت و جان داد و جز میخانه و معشوق، آرزوی دیگری ندارد.
تفسیر کلی غزل:
در این غزل، حافظ به توصیف عشق سوزان خود به معشوق پرداخته است. او با استفاده از نمادهای طبیعت مانند بلبل، گل و شراب، به بیان احساسات درونی خود پرداخته است.
- عشق و طبیعت: مضمون اصلی غزل، عشق به معشوق و ارتباط آن با طبیعت است.
- عرفان: این غزل دارای لایه‌های عرفانی است و به جستجوی حقیقت و کمال اشاره می‌کند.
- عاشقانه: غزل سرشار از احساسات عاشقانه و توصیف زیبایی‌های معشوق است.
- شراب و میخانه: شراب به عنوان نمادی از عشق و مستی و میخانه به عنوان نمادی از مکان دیدار عاشقان استفاده شده است.
نکات کلیدی:
- عشق به عنوان هدف: عشق به معشوق، هدف اصلی زندگی شاعر است.
- طبیعت و عشق: طبیعت به عنوان آیینه‌ای برای نمایش عشق و زیبایی در نظر گرفته شده است.
- جستجوی حقیقت: عشق به معشوق، در واقع جستجویی برای رسیدن به حقیقت و کمال است.
تفسیرهای مختلف:
این غزل مانند بسیاری از غزل‌های حافظ، دارای لایه‌های معنایی متعدد است و هر خواننده‌ای با توجه به جهان بینی خود می‌تواند تفسیرهای متفاوتی از آن ارائه دهد. برخی مفسران بر جنبه عاشقانه این غزل تاکید دارند و برخی دیگر بر جنبه‌های عرفانی آن.
در کل:
غزل شماره 130 حافظ، یک اثر عاشقانه و عرفانی است که خواننده را به دنیای عواطف و جستجوی حقیقت می‌برد. این غزل، به عنوان یکی از شاهکارهای حافظ شناخته می‌شود و همواره مورد توجه علاقه‌مندان به شعر بوده است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
