حافظ غزل شماره 480

حافظ غزل شماره 480

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 480

حافظ غزل شماره 480

ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی

سود و سرمایه بسوزی و محابا نکنی

دردمندان بلا زهر هلاهل دارند

قصد این قوم خطا باشد هان تا نکنی

رنج ما را که توان برد به یک گوشه چشم

شرط انصاف نباشد که مداوا نکنی

دیده ما چو به امید تو دریاست چرا

به تفرج گذری بر لب دریا نکنی

نقل هر جور که از خلق کریمت کردند

قول صاحب غرضان است تو آن‌ها نکنی

بر تو گر جلوه کند شاهد ما ای زاهد

از خدا جز می و معشوق تمنا نکنی

حافظا سجده به ابروی چو محرابش بر

که دعایی ز سر صدق جز آن جا نکنی

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 480 حافظ: ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی

غزل شماره 480 حافظ یکی از غزل‌های عمیق و پر معنی دیوان اوست که مضمون اصلی آن، عشق، دوری معشوق، شکایت از بی‌مهری معشوق و امید به لطف و عنایت اوست. حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و احساسی، به بیان درد دل خود از دوری معشوق پرداخته و از او درخواست کمک و یاری کرده است.

مفهوم کلی غزل:

در این غزل، حافظ با لحنی عاشقانه و در عین حال عتاب‌آمیز، به معشوق خود می‌تازد و از او به دلیل بی‌مهری و دوری گله می‌کند. شاعر در عین حال، امیدوار است که معشوق به او روی خوش نشان دهد و به او لطف و عنایت کند.

تفسیر بیت به بیت:

  • بیت اول: “ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی”

    شاعر با این بیت، به طور مستقیم خطاب به معشوق خود می‌کند و از او به دلیل بی‌رحمی و بی‌مهری گله می‌کند.

  • سود و سرمایه بسوزی و محابا نکنی

    شاعر می‌گوید که معشوق حتی به سود و سرمایه او نیز رحم نمی‌کند و آن را نابود می‌کند.

  • دردمندان بلا زهر هلاهل دارند

    شاعر می‌گوید که دردهای عاشقان مانند زهر هلاهل است.

  • قصد این قوم خطا باشد هان تا نکنی

    شاعر به معشوق هشدار می‌دهد که این کار (بی‌مهری) اشتباه است و نباید ادامه یابد.

نکات قابل توجه:

  • عشق و دوری: عشق و دوری از معشوق، محور اصلی این غزل است.
  • شکایت و عتاب: شاعر با لحنی عتاب‌آمیز از معشوق خود شکایت می‌کند.
  • امید به لطف: در عین حال، شاعر امیدوار است که معشوق به او لطف کند.
  • زبان احساسی: حافظ با استفاده از زبان احساسی و تصاویر زیبا، به بیان احساسات خود پرداخته است.

تفسیرهای متفاوت:

  • تفسیر عاشقانه: در تفسیر عاشقانه، این غزل به عنوان یک شعر عاشقانه و بیان احساسات یک عاشق نسبت به معشوق تعبیر می‌شود.
  • تفسیر عرفانی: در تفسیر عرفانی، معشوق می‌تواند نمادی از خداوند یا محبوب حقیقی باشد و این غزل به عنوان بیان حالتی عرفانی و جستجوی سالک برای رسیدن به محبوب تعبیر می‌شود.

نتیجه‌گیری:

غزل 480 حافظ، یک غزل عمیق و پر احساس است که به زیبایی درد دل یک عاشق را بیان می‌کند. این غزل، نشان از عمق احساسات و شناخت شاعر نسبت به عشق و دوری دارد. با خواندن این غزل، می‌توان به درک بهتری از عشق، دوری و امید رسید.

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: