حافظ غزل شماره 409
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 409
ای خونبهای نافه چین خاک راه تو
خورشید سایه‌پرور طرف کلاه تو
نرگس کرشمه می‌برد از حد برون خرام
ای من فدای شیوه چشم سیاه تو
خونم بخور که هیچ ملک با چنان جمال
از دل نیایدش که نویسد گناه تو
آرام و خواب خلق جهان را سبب تویی
زان شد کنار دیده و دل تکیه‌گاه تو
با هر ستاره‌ای سر و کار است هر شبم
از حسرت فروغ رخ همچو ماه تو
یاران همنشین همه از هم جدا شدند
ماییم و آستانه دولت پناه تو
حافظ طمع مبر ز عنایت که عاقبت
آتش زند به خرمن غم دود آه تو
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 409 حافظ: ای خونبهای نافه چین خاک راه تو
غزل شماره 409 حافظ یکی از غزل‌های عاشقانه و پرشور اوست که به موضوع عشق، زیبایی معشوق و فداکاری شاعر برای او پرداخته است. حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و پر از تشبیه، به توصیف زیبایی‌های معشوق پرداخته و از او به عنوان علت همه شور و شوق خود یاد می‌کند.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “ای خونبهای نافه چین خاک راه تو”؛ حافظ با این بیت، معشوق خود را با ارزش‌ترین چیز یعنی جان خود برابر می‌داند و می‌گوید حاضر است برای او جان بدهد.
- بیت دوم: “هر شب از حسرت دیدار پرتو روی ماه تو با هر ستاره‌ای که در آسمان است گفتگو و درد دل دارم”؛ حافظ می‌گوید که هر شب از دوری معشوق با ستارگان درد دل می‌کند و از آن‌ها درخواست کمک می‌کند.
- بیت سوم: “خورشید سایه پرور طرف کلاه تو نرگس کرشمه می‌برد از حد برون خرام ای من فدای شیوه چشم سیاه تو”؛ حافظ در این بیت، به توصیف چشم‌های سیاه و جذاب معشوق می‌پردازد و می‌گوید که خورشید هم به او حسادت می‌کند.
- بیت چهارم: “در خلوتگه دل من جز نقش روی تو نیست هرگز نبود و هرگز نخواهد شد نیست”؛ حافظ می‌گوید که در قلب او جز تصویر معشوق چیزی نیست و هرگز نخواهد بود.
- بیت پنجم: “گر بخت من کند روزی که روی تو ببینم جان می‌دهم به یک نظر که تو بر من بنشینی”؛ حافظ می‌گوید که اگر روزی بتواند معشوق را ببیند، حاضر است جان خود را فدای یک نگاه او کند.
تفسیر کلی:
این غزل، بیانگر عشق شدید و فداکاری شاعر برای معشوق است. حافظ در این غزل، با استفاده از تشبیه‌های زیبا و ظریف، به توصیف زیبایی‌های معشوق پرداخته است. او همچنین به وابستگی شدید خود به معشوق و آرزوی دیدار او اشاره می‌کند.
معانی ضمنی:
- عشق و فداکاری: عشق و فداکاری اصلی‌ترین موضوع این غزل است.
- زیبایی معشوق: زیبایی معشوق و تأثیر آن بر شاعر از دیگر مضامین مهم است.
- دوری و هجران: شاعر از دوری معشوق رنج می‌برد و آرزوی دیدار او را دارد.
تفسیرهای دیگر:
- تفسیر عاشقانه: این غزل به عنوان یک شعر عاشقانه و توصیف عشق به معشوق تفسیر می‌شود.
- تفسیر عرفانی: برخی مفسران، معشوق را نمادی از خداوند یا حقیقت مطلق می‌دانند و این غزل را به عنوان یک جستجوی عرفانی تفسیر می‌کنند.
موارد استفاده از این غزل:
- تحلیل و بررسی شعر حافظ: این غزل می‌تواند برای درک بهتر سبک و زبان شعر حافظ مورد استفاده قرار گیرد.
- مطالعه عرفان: این غزل می‌تواند برای مطالعه عرفان اسلامی و ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.
- شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی: این غزل به عنوان بخشی از ادبیات کلاسیک فارسی اهمیت دارد.
نکات اضافی:
- این غزل، بیانگر احساسات شدید و شور انگیز حافظ است.
- حافظ در این غزل، از زبان و بیان بسیار زیبایی برای توصیف عشق و زیبایی استفاده کرده است.
- این غزل، حاوی پیامی امیدوارانه و عاشقانه است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
