حافظ غزل شماره 402
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 402
نکته‌ای دلکَش بگویم خالِ آن مَه‌رو ببین
عقل و جان را بستهٔ زنجیرِ آن گیسو ببین
عیبِ دل کردم که وحشی‌وضع و هرجایی مباش
گفت چشمِ شیرگیر و غنجِ آن آهو ببین
حلقهٔ زلفش تماشاخانهٔ باد صباست
جانِ صد صاحب‌دل آن جا بستهٔ یک مو ببین
عابدانِ آفتاب از دلبرِ ما غافل‌اند
ای ملامت‌گو خدا را رو مبین آن رو ببین
زلفِ دل‌دزدش صبا را بند بر گردن نهاد
با هوادارانِ ره رو حیلهٔ هندو ببین
این‌که من در جست‌وجوی او ز خود فارغ شدم
کس ندیده‌ست و نبیند مثلش از هر سو ببین
حافظ ار در گوشهٔ محراب می‌نالد رواست
ای نصیحت‌گو خدا را آن خمِ ابرو ببین
از مرادِ شاه منصور ای فلک سر برمتاب
تیزیِ شمشیر بنگر قوّتِ بازو ببین
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 402 حافظ: نکته‌ای دلکش بگویم خال آن مه رو ببین
غزل شماره 402 حافظ یکی از غزل‌های مشهور اوست که به زیبایی و جذابیت معشوق و تأثیر او بر دل شاعر پرداخته است. حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و پر از تشبیه، به توصیف زیبایی‌های معشوق پرداخته و از او به عنوان علت همه شور و شوق خود یاد می‌کند.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “نکته‌ای دلکش بگویم خال آن مه رو ببین”؛ حافظ از مخاطب می‌خواهد که به خال روی معشوق توجه کند و زیبایی آن را ببیند.
- بیت دوم: “در چین و شکن زلفش که گردشگاه و جایگاه نسیم صباست، جان صدها اهل دل را ببین که به یک تار مو بسته است”؛ حافظ می‌گوید که در پیچ و خم زلف معشوق، جان صدها عاشق اسیر است و به یک تار موی او وابسته‌اند.
- بیت سوم: “عیب دل کردم که وحشی وضع و هرجایی مباش گفت چشم شیرگیر و غنج آن آهو ببین”؛ حافظ به دل خود ایراد می‌گیرد که چرا به دنبال معشوقی وحشی و بی‌قرار می‌گردد و از او می‌خواهد که به چشم‌های شیرگیر و نازهای آهو مانند معشوق نگاه کند.
- بیت چهارم: “گر چه من مستم و تو هشیار و من خمار توام”؛ حافظ می‌گوید که او مست عشق است و معشوق هوشیار است، اما او اسیر خماری عشق معشوق است.
- بیت پنجم: “لیک در خلوتگه دل همچنان یار توام”؛ حافظ می‌گوید که با وجود همه این تفاوت‌ها، او همیشه در دل خود یار و همراه معشوق است.
تفسیر کلی:
این غزل، توصیفی است از زیبایی و جذابیت معشوق و تأثیر او بر دل شاعر. حافظ در این غزل، به قدرت عشق و زیبایی معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که همه چیز او به معشوق وابسته است.
معانی ضمنی:
- عشق و زیبایی: عشق و زیبایی اصلی‌ترین موضوع این غزل است.
- قدرت معشوق: معشوق در این غزل، دارای قدرت تسخیر دل عاشقان است.
- تضاد عشق و عقل: حافظ به تضاد بین عشق و عقل اشاره می‌کند.
تفسیرهای دیگر:
- تفسیر عرفانی: برخی مفسران، معشوق را نمادی از خداوند یا حقیقت مطلق می‌دانند و این غزل را به عنوان یک جستجوی عرفانی تفسیر می‌کنند.
- تفسیر عاشقانه: برخی دیگر این غزل را صرفاً به عنوان یک شعر عاشقانه و توصیف عشق به معشوق می‌دانند.
موارد استفاده از این غزل:
- تحلیل و بررسی شعر حافظ: این غزل می‌تواند برای درک بهتر سبک و زبان شعر حافظ مورد استفاده قرار گیرد.
- مطالعه عرفان: این غزل می‌تواند برای مطالعه عرفان اسلامی و ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.
- شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی: این غزل به عنوان بخشی از ادبیات کلاسیک فارسی اهمیت دارد.
نکات اضافی:
- این غزل، بیانگر احساسات شدید و شور انگیز حافظ است.
- حافظ در این غزل، از زبان و بیان بسیار زیبایی برای توصیف عشق و زیبایی استفاده کرده است.
- این غزل، حاوی پیامی امیدوارانه و عاشقانه است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
