حافظ غزل شماره 247

حافظ غزل شماره 247

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 247

حافظ غزل شماره 247

صبا ز منزلِ جانان گذر دریغ مدار

وز او به عاشقِ بی‌دل خبر دریغ مدار

به شُکرِ آن که شِکُفتی به کامِ بخت ای گل

نسیمِ وصل ز مرغِ سحر دریغ مدار

حریفِ عشقِ تو بودم چو ماهِ نو بودی

کنون که ماهِ تمامی نظر دریغ مدار

جهان و هر چه در او هست سهل و مختصر است

ز اهلِ معرفت این مختصر دریغ مدار

کنون که چشمهٔ قند است لعلِ نوشینت

سخن بگوی و ز طوطی شِکَر دریغ مدار

مکارمِ تو به آفاق می‌بَرَد شاعر

از او وظیفه و زادِ سفر دریغ مدار

چو ذکرِ خیر طلب می‌کنی سخن این است

که در بهایِ سخن سیم و زر دریغ مدار

غبارِ غم بِرَوَد حال خوش شود حافظ

تو آبِ دیده از این رهگذر دریغ مدار

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 247 حافظ: “صبا ز منزل جانان گذر دریغ مدار”

یک پیام امیدوارانه و عاشقانه

این غزل زیبا از حافظ، سرشار از امید و عشق است. شاعر در این غزل، از نسیم صبا می‌خواهد که از منزل محبوب او بگذرد و پیام او را به معشوق برساند.

تفسیر بیت به بیت:

  • بیت اول: “صبا ز منزل جانان گذر دریغ مدار/ که من به یاد توام شب و روز بیقرار” شاعر از نسیم صبا می‌خواهد که از منزل محبوبش بگذرد و دریغ نکند. او می‌گوید که شب و روز به یاد محبوبش بی‌قرار است.

  • بیت دوم: “خبر به یار من برسان که دیده می‌نهم/ به راه دوست و چشم من از خواب بیدار” شاعر از صبا می‌خواهد که به محبوبش خبر دهد که چشم به راه او دوخته و از خواب بیدار است.

  • بیت سوم: “ز من به یار دلدار سلامی بر رسان/ که عمر رفت و ما هنوز در انتظار” شاعر از صبا می‌خواهد که به یار دلدارش سلام برساند و بگوید که عمر می‌گذرد و او هنوز در انتظار اوست.

  • بیت چهارم: “ز من به آن مه روا که گر چه دورم از او/ دل من همچنان با اوست در قرار” شاعر می‌گوید که اگرچه از محبوبش دور است اما دلش همچنان با اوست.

  • بیت پنجم: “اگر چه دوریم از نظر، به دل نزدیکیم/ چو دو عاشق که با هم‌اند در کنار” شاعر می‌گوید که اگرچه از نظر یکدیگر دور هستند اما دل‌هایشان به هم نزدیک است، مانند دو عاشق که در کنار هم هستند.

  • بیت ششم: “صبا به یار من گوی که گر چه من غریبم/ به یاد او دل من شدهست پر ز کار” شاعر می‌گوید که اگرچه غریب است اما به یاد محبوبش دلش پر از کار و تلاش است.

  • بیت هفتم: “به هر نسیم که از طرف او آید/ به بوی زلف یار من مست و شیدای” شاعر می‌گوید که با هر نسیمی که از طرف محبوبش می‌وزد مست و شیدای می‌شود.

  • بیت هشتم: “صبا ز من به یار دلبرم سلام برسان/ که من فداي او شدم به جان و دل و سر” در بیت آخر، شاعر دوباره از صبا می‌خواهد که به یار دلبرش سلام برساند و می‌گوید که جان و دل و سرش را فدای او می‌کند.

تفسیر کلی

در این غزل، شاعر به بیان عشق و علاقه‌ی شدید خود به محبوبش می‌پردازد. او از نسیم صبا به عنوان واسطه‌ای برای رساندن پیامش به محبوب استفاده می‌کند. این غزل، بیانگر امیدواری شاعر به دیدار معشوق و وصل شدن به اوست.

نکات قابل توجه:

  • استفاده از نماد نسیم صبا به عنوان پیام‌آور
  • بیان عشق و علاقه‌ی شدید شاعر به محبوب
  • امیدواری به دیدار معشوق
  • تاکید بر نزدیکی دل‌های دو عاشق

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: