حافظ غزل شماره 145
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 145
چه مستی است؟ ندانم که رو به ما آورد
که بود ساقی و این باده از کجا آورد؟
تو نیز باده به چنگ آر و راهِ صحرا گیر
که مرغ نغمهسُرا سازِ خوشنوا آورد
دلا چو غنچه شکایت ز کارِ بسته مَکُن
که بادِ صبح نسیمِ گرهگشا آورد
رسیدنِ گل و نسرین به خیر و خوبی باد
بنفشه شاد و کَش آمد، سَمَن صفا آورد
صبا به خوشخبریِ هُدهُدِ سلیمان است
که مژدهٔ طرب از گلشنِ سبا آورد
علاج ضعف دل ما کرشمهٔ ساقیست
برآر سر که طبیب آمد و دوا آورد
مریدِ پیرِ مُغانم ز من مرنج ای شیخ
چرا که وعده تو کردیّ و او به جا آورد
به تنگچشمیِ آن تُرکِ لشکری نازم
که حمله بر منِ درویشِ یک قبا آورد
فلک غلامی حافظ کنون به طوع کُنَد
که اِلتِجا به درِ دولتِ شما آورد
توضیح . معنی . تفسیر
غزل شماره 145 حافظ: چه مستیست ندانم که رو به ما آورد
تفسیر بیت به بیت و کلی غزل:
تفسیر کلی:
این غزل حافظ، با زبانی ساده و دلنشین، به توصیف زیباییهای طبیعت و عشق میپردازد. شاعر در این غزل، از طبیعت به عنوان نمادی از عشق و زیبایی استفاده میکند و به خواننده توصیه میکند که از زیباییهای زندگی لذت ببرد.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول و دوم: چه کسی ما را مست کرد؟ از کجا این شراب را آورد؟
- بیت سوم و چهارم: تو نیز جام شراب را بردار و به سوی طبیعت برو، تا صدای دلنشین پرندگان تو را به وجد آورد.
- بیت پنجم و ششم: دل شکایت نکن، که باد صبح گره از کار تو باز خواهد کرد.
- بیت هفتم و هشتم: شکوفه دادن گلها و رسیدن به فصل بهار بسیار خوب است.
- بیت نهم و دهم: حافظ آرزو دارد که درخت ارغوان شکوفه کند تا باغ را بیاراید و صدای خوش پرندگان را به همراه داشته باشد.
مفاهیم کلیدی:
- طبیعت و زیبایی: طبیعت به عنوان نمادی از عشق و زیبایی توصیف شده است.
- شادی و نشاط: شاعر به دنبال شادی و نشاط در زندگی است.
- امیدواری: با وجود مشکلات، شاعر به آینده امیدوار است.
پیام اصلی غزل:
پیام اصلی این غزل این است که از زیباییهای زندگی لذت ببریم و به آینده امیدوار باشیم. طبیعت به عنوان نمادی از زیبایی و عشق، میتواند به انسان آرامش و شادی ببخشد.
نمادها در غزل:
- شراب: نمادی از لذت و شادمانی
- طبیعت: نمادی از زیبایی و عشق
- گلها: نمادی از زیبایی و شکوفایی
در کل، این غزل حافظ، یک اثر زیبا و دلنشین است که خواننده را به طبیعت و زیباییهای آن دعوت میکند.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: