حافظ غزل شماره 131
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 131
بیا که تُرکِ فلک خوانِ روزه غارت کرد
هلالِ عید به دورِ قدح اشارت کرد
ثوابِ روزه و حجِ قبول آن کس بُرد
که خاکِ میکدهٔ عشق را زیارت کرد
مُقامِ اصلیِ ما گوشهٔ خرابات است
خداش خیر دهاد آن که این عمارت کرد
بهایِ بادهٔ چون لعل چیست؟ جوهرِ عقل
بیا که سود کسی بُرد، کاین تجارت کرد
نماز در خَمِ آن ابروانِ محرابی
کسی کُنَد که به خونِ جگر طهارت کرد
فغان که نرگس جَمّاشِ شیخِ شهر امروز
نظر به دُردکشان از سرِ حقارت کرد
به رویِ یار نظر کن ز دیده مِنّت دار
که کاردیده، نظر از سرِ بِصارت کرد
حدیثِ عشق ز حافظ شنو نه از واعظ
اگر چه صنعتِ بسیار در عبارت کرد
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 131 حافظ: سحر بلبل حکایت با صبا کرد
غزل شماره 131 حافظ یکی از غزل‌های مشهور و پر از نکته‌های عرفانی و اجتماعی این شاعر بزرگ است. این غزل به دلیل استفاده از نمادها و استعاره‌های فراوان، همواره مورد توجه مفسران و علاقه‌مندان به شعر حافظ بوده است.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول و دوم: سحرگاه بلبل با نسیم صبحگاهی (صبا) سخن گفت و از عشق به گل و آنچه بر سرش آورده شکایت کرد.
- بیت سوم و چهارم: به خاطر رنگ رخسار گل، خون در دل ما افتاد و گویی لاله‌های چمن نیز ما را به یاد عشق و دلدادگی انداختند.
- بیت پنجم و ششم: اگر شراب نبود تا با لب شیرین ساقی نوشیده شود، خون جگر ما را سیراب می‌کرد.
- بیت هفتم و هشتم: وقتی چهره تو مانند گل را دیدم، دیگر به جهان توجهی نداشتم، زیرا هر کجا نگاه می‌کردم تو را می‌دیدم.
- بیت نهم و دهم: اگر آن ترک شیرازی (که نماد زیبایی و جوانی است) به جام شراب ساقی، غزل‌های حافظ را بخواند، چه بهتر. زیرا حافظ در پی جانان (معشوق) رفت و جان داد و جز میخانه و معشوق، آرزوی دیگری ندارد.
تفسیر کلی غزل:
در این غزل، حافظ به توصیف عشق سوزان خود به معشوق پرداخته است. او با استفاده از نمادهای طبیعت مانند بلبل، گل و شراب، به بیان احساسات درونی خود پرداخته است.
- عشق و طبیعت: مضمون اصلی غزل، عشق به معشوق و ارتباط آن با طبیعت است.
- عرفان: این غزل دارای لایه‌های عرفانی است و به جستجوی حقیقت و کمال اشاره می‌کند.
- عاشقانه: غزل سرشار از احساسات عاشقانه و توصیف زیبایی‌های معشوق است.
- شراب و میخانه: شراب به عنوان نمادی از عشق و مستی و میخانه به عنوان نمادی از مکان دیدار عاشقان استفاده شده است.
نکات کلیدی:
- عشق به عنوان هدف: عشق به معشوق، هدف اصلی زندگی شاعر است.
- طبیعت و عشق: طبیعت به عنوان آیینه‌ای برای نمایش عشق و زیبایی در نظر گرفته شده است.
- جستجوی حقیقت: عشق به معشوق، در واقع جستجویی برای رسیدن به حقیقت و کمال است.
تفسیرهای مختلف:
این غزل مانند بسیاری از غزل‌های حافظ، دارای لایه‌های معنایی متعدد است و هر خواننده‌ای با توجه به جهان بینی خود می‌تواند تفسیرهای متفاوتی از آن ارائه دهد. برخی مفسران بر جنبه عاشقانه این غزل تاکید دارند و برخی دیگر بر جنبه‌های عرفانی آن.
در کل:
غزل شماره 130 حافظ، یک اثر عاشقانه و عرفانی است که خواننده را به دنیای عواطف و جستجوی حقیقت می‌برد. این غزل، به عنوان یکی of the شاهکارهای حافظ شناخته می‌شود و همواره مورد توجه علاقه‌مندان به شعر بوده است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
