حافظ غزل شماره 124
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 124
آن که از سُنبُلِ او، غالیه تابی دارد
باز با دلشدگان ناز و عِتابی دارد
از سَرِ کُشتهٔ خود می‌گذری همچون باد
چه توان کرد؟ که عمر است و شتابی دارد
ماهِ خورشید نُمایَش ز پسِ پردهٔ زلف
آفتابیست که در پیش سَحابی دارد
چشمِ من کرد به هر گوشه روان سیلِ سرشک
تا سَهی سَروِ تو را تازه‌تر آبی دارد
غمزهٔ شوخِ تو خونم به خطا می‌ریزد
فرصتش باد که خوش فکر صوابی دارد
آب حَیوان اگر این است که دارد لبِ دوست
روشن است این که خِضِر بهره سرابی دارد
چشمِ مخمورِ تو دارد ز دلم قصدِ جگر
تُرک مست است مگر میلِ کبابی دارد
جانِ بیمارِ مرا نیست ز تو روی سؤال
ای خوش آن خسته که از دوست جوابی دارد
کِی کُنَد سویِ دلِ خستهٔ حافظ نظری
چشمِ مستش که به هر گوشه خرابی دارد
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 124 حافظ: آن که از سنبل او غالیه تابی دارد
غزل شماره 124 حافظ یکی از عاشقانه‌ترین و زیباترین غزل‌های این شاعر بزرگ است. در این غزل، حافظ با زبانی بسیار دلنشین و تصویرگر، به توصیف معشوق خود و زیبایی‌های او پرداخته است.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول و دوم: معشوقی که از موهایش نوری همچون مشک تابان می‌آید و چشمان مستش تمام عالم را به خواب فرو می‌برد.
- بیت سوم و چهارم: چهره معشوق مانند ماه تابان و رخسار او همچون گلستان است و عمر ما در آرزوی دیدن آن چهره زیبا می‌گذرد.
- بیت پنجم و ششم: چشم حافظ به جمال تو روشن شده است و از آن جمال، هزاران گل و ریحان (یعنی زیبایی‌ها و نعمت‌ها) می‌روید.
- بیت هفتم و هشتم: هر کسی که از جام جهان (یعنی دنیا) مست شود، از غم آزاد و سبکبار می‌شود.
تفسیر کلی غزل:
در این غزل، حافظ با زبانی بسیار زیبا و احساساتی، به توصیف عشق سوزان خود به معشوق پرداخته است. او با استفاده از تشبیهات زیبا و عبارات دلنشین، زیبایی معشوق را به تصویر کشیده است. این غزل، نشان‌دهنده‌ی عشق عمیق و وابستگی شدید شاعر به معشوق است.
نکات کلیدی:
- عشق و زیبایی: مضمون اصلی این غزل، عشق و زیبایی معشوق است.
- تشبیهات زیبا: شاعر از تشبیهات بسیار زیبا و متنوعی برای توصیف معشوق استفاده می‌کند.
- عشق عمیق: شاعر عشق عمیقی به معشوق دارد.
- زبان لطیف: زبان شاعر در این غزل بسیار لطیف و دلنشین است.
در کل، غزل 124 حافظ، یک اثر عاشقانه و پر از احساسات است که خواننده را به دنیای عواطف و زیبایی‌های طبیعت می‌برد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
