حافظ غزل شماره 116

حافظ غزل شماره 116

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 116

حافظ غزل شماره 116

کسی که حُسن و خَطِ دوست در نظر دارد

محقق است که او حاصل بصر دارد

چو خامه در رهِ فرمانِ او، سرِ طاعت

نهاده‌ایم مگر او به تیغ بردارد

کسی به وصلِ تو چون شمع یافت پروانه

که زیرِ تیغِ تو هر دم سری دگر دارد

به پای‌بوس تو دستِ کسی رسید که او

چو آستانه بدین در، همیشه سر دارد

ز زهدِ خشک ملولم‌، کجاست بادهٔ ناب‌؟

که بویِ باده مدامم دماغ تر دارد

ز باده هیچت اگر نیست، این نه بس که تو را

دمی ز وسوسهٔ عقل بی‌خبر دارد؟

کسی که از رهِ تقوا قدم برون ننهاد

به عزمِ میکده اکنون رهِ سفر دارد

دل‌ِ شکسته حافظ به خاک خواهد برد

چو لاله، داغ هوایی‌، که بر جگر دارد

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 116 حافظ: کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

غزل شماره 116 حافظ یکی از غزل‌های عمیق و پر رمز و راز این شاعر بزرگ است که در آن به موضوعات مختلفی از جمله عشق، زیبایی، عرفان و فلسفه پرداخته است. این غزل به دلیل استفاده از نمادها و استعاره‌های فراوان، همواره مورد توجه مفسران و علاقه‌مندان به شعر حافظ بوده است.

 

تفسیر بیت به بیت:

  • بیت اول و دوم: کسی که به جمال و خط دوست خود توجه می‌کند، در واقع به دنبال کشف معانی عمیق عشق است.
  • بیت سوم و چهارم: هر صفحه از دفتر دل او پر از نکته‌های تازه و آموزنده است.
  • بیت پنجم و ششم: مرغ امید به شاخ آرزو نشست و با بال دولت و اقبال به سوی ما پرواز کرد.
  • بیت هفتم و هشتم: جام شراب ناب را از دست ساقی به جام وصل تو اضافه کردیم.
  • بیت نهم و دهم: قد تو مانند سرو به آسمان رسید و بر هر شاخه آن هزاران گل و ریحان رویید.
  • بیت یازدهم و دوازدهم: تو مانند یوسف به مصر ما آمدی و اشک شوق از چشم ما جاری شد.
  • بیت سیزدهم و چهاردهم: جمال تو مانند خورشید بر ما تابید و به هر ذره وجود ما حیات و جاودانگی بخشید.
  • بیت پانزدهم و شانزدهم: تو آنقدر ارزشمندی که تمام دنیا فدای تو شود و من به خاطر تو زنده هستم.

 

تفسیر کلی غزل:

در این غزل، حافظ با زبانی بسیار امیدوارانه و شاداب، به توصیف رسیدن به سعادت و خوشبختی پرداخته است. او با استفاده از نمادهای مختلف، مانند پرنده خوش‌یمن، گلشن، سرو، یوسف و خورشید، به بیان این موضوع پرداخته است.

  • سعادت و خوشبختی: مضمون اصلی این غزل، رسیدن به سعادت و خوشبختی است.
  • امیدواری: شاعر با زبان امیدوارانه به آینده نگاه می‌کند.
  • نمادها: استفاده فراوان از نمادهای مثبت برای بیان مفاهیم.
  • عشق و عرفان: تلفیق عشق و عرفان در این غزل.

 

نکات کلیدی:

  • این غزل، یکی از امیدبخش‌ترین غزل‌های حافظ است.
  • شاعر با استفاده از زبان ساده و روان، مفاهیم عمیق را بیان کرده است.
  • این غزل، برای افرادی که به دنبال امید و انگیزه هستند، بسیار مناسب است.

در کل، غزل 114 حافظ، یک اثر امیدبخش و پرانرژی است که خواننده را به آینده‌ای روشن امیدوار می‌کند.

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: